باغچه گل کاغذی - کتابخانه شخصی سید مهدی موحد

هوالحی

 

بزرگی می گفت، نشریه خواندن عین بی سوادی است!


البته این به این معنی نیست که نشریه ها بد هستند و نباید خواند، بلکه منظور این است که صرفاً اکتفا نمودن به خواندن مجلات و روزنامه ها و نشریات و نپرداختن به مطالعه کتاب آدم را دچار نوعی اقناع در دانستن های پراکنده و کم عمق و بعضاً جهت گیری شده می کند و نهایتاً نه تنها آوردی به رشد عمقی ندارد، بلکه کم کم ذهن و فکر را درگیر محتوای سطی و عدم فکر و اندیشه می کند.

لیکن:

1-       امروزه بعضاً آنقدر از اولیات مربوط به مطالعه و کتابخوانی عقب مانده ایم که گاهی خواندن روزنامه هم خودش خیلی می شود.

2-       درگیر بودن با خواندن نشریاتی که در بلوای گیشه های دکه های مطبوعاتی معمولاً در انتهایی ترین و پرت ترین قسمت ها قرار می گیرند و نه طرح جلدشان به جلد های خوش آب و رنگ و عکسهای پوپولیستی نشریات زرد می ماند و نه حجم اندازه شان، از دو جهت ضروری است.

اول اینکه اهالی فکر و اندیشه و فرهنگ یاد بگیرند منتظر رسیدن رایگان نشریات به درب منزل یا دفترشان نباشند و گاهی هم من باب اطلاع از وضعیت واقعی جامعه پای دکه ها چند دقیقه ای وقت صرف کنند و نهایتا از جیب مبارک پول خرید نشریه بدهند.

دوم مجریان و عملگان فرهنگی هم در میان چهارنعل تاختشان در عرصه اجرایی فرهنگ کمی هم به همین خورده فرمایشات فکری و محتوایی بپردازند.

 

نکته: چون معمولا مدیران فرهنگی دولتی و غیر دولتی ما از هر حیث تعطیل می باشند، اینجا هم کلا در دایره تقسیم بندی ما محلی از اعراب ندارند!

3-       با اینکه چهارچوب «نشریه»، قالبی است برای تنوع موضوع و محتوا ، لیکن طبیعتاً وقتی یک نشریه بیش از دویست و اندی صفحه در سبک ترین کاغذها و ریز ترین فوت ها تهیه می شود و برای هر شماره اش قریب به چهل میلیون تومان! هزینه محتوا فقط می شود، احتمال دارد حرفهایی برای زدن داشته باشد.

4-       و اینکه در انبوه کتب و منابع منتشر شده و همچنین سیستم فشل معرفی ، توزیع و فروش کتاب و البته تمرکز اساتید و صاحبان اندیشه در مرکز کشور، این نشریات به عنوان فاز صفر مطالعه هدفمند کتاب و رصد و شناخت منابع یا سررشته های بعضی حرف ها و اندیشه ها می تواند برای طالب اش کارگشا باشد.

 

و اما:

یکی از بهترین تفریحات و البته نیازهای درونی من، «دکّه بینی» است. یعنی هفته ای یک یا دوبار بروم سراغ دکه هایی که تنوع نشریات و روزنامه هایشان خوب باشد و تیترها را نگاه کنم، نشریات را ورق بزنم و یکی دوتا نشریه همیشگی بخرم و گاهی هم نشریه ای جدید در هر حوزه ای که باشد!

و این دکه گردی وقتی که تهران باشم برایم لذت و البته درد! اش بیشتر است. چرا که تنوع نشریات در مرکز طبیعتاً خیلی خیلی بیشتر است.

-          لذتش که معلوم است، اما درد وقتی است که آدم می اندیشد که همه چیز به همین نسبت از مرکز به سمت شهرستان ها و روستاها رو به افول می گذارد. البته بجز ماهواره!-

 

و حالا:

دوست دارم چند عنوان نشریه را که اخیراً گرفته ام معرفی کنم. به همین سادگی!

 

1-       «...»



یا همان «سه نقطه»!

به قول خودشان «آخرین ماهنامه طنز» فارسی.

وقتی روی چیزی اسم «طنز» گذاشته بشود طبیعتاً هیچ کجایش هم مثل آدمیزاد نوشته نمی شود. برای همین هم در شناسنامه این نشریه این عبارات ذکر گردیده است که البته توضیحات زیر هرکدام را خودم اضافه کرده ام:

مدیرکل مسئولیت دار: محسن مؤمنی شریف

جناب آقای مومنی شریف ریاست محترم حوزه هنری کشور هستند و اهل قلم. قاعدتاً اینجا هم مدیر مسئول هستند ولاغیر.

شورای عالی مشاوران مخصوص: اسماعیل امینی، ابوالفضل زرویی نصرآباد ، ناصر فیض

اگر از علقه و وارتباط سردبیر محترم نشریه با استاد زرویی بی خبر بودم، می گفتم که این اسامی هم مثل خیلی از برنامه ها و نشریات دیگر صرفاً برای بالابردن گرید (grade) و اعتبار نشریه در بین مسئولین و اهل ادب می باشد. حتی اگر جناب آقای ناصر فیض خود در حوزه هنری سمت هم داشته باشند.

دبیرکل بی مسئولیت: امید مهدی نژاد


مهدی نژاد از جمله آدمهای تو دل برویی است که آدم می ترسد از دو متری اش رد بشود. علی رغم ظاهر غلط اندازشان روح طناز و زیبایی دارند و البته بجز فعالیت آفرینشی و ذوقی اهل پژوهش و مطالعه و ... هم هستند. کتاب «قهوه قند پهلو» که از جمله کتابهای گرداوری شده در حوزه طنز است حاصل زحمات ایشان است.

آشنایی من با مهدی نژاد به وقتی است که «کتاب زرد» از او منتشر شده بود و در مجله سوره با نام «دکتر برزو بیطرف» آگهی طنز می نوشت.

مهدی نژاد شاعری جدی و به نوعی انتقادی نیز میبادشد. کتاب های «رجز مویه»، «پیاده ها» ، «آتش گردان»، «پیش از اقیانوس»، «چغور پغور»، «یک بغل کاکتوس»، «پینگ پنگ»، «الا دختر»، «چگونه نویسنده شویم»، «چگونه شاعر شویم»، «چگونه موسیقی دان شویم»، «وقایع اختلافیه»، «هولوکاست» از ایشان منتشر شده است.

وبلاگ های رجز مویه و به این ترتیب هم نیز از قلم این «استاد» می باشد.

و البته همانطور که در سمتشان هم بصورت خفیف نگاشته اند، تمام این نشریه از صفر تا صد زیر سر ایشان است، حتی اگر دیگران حالش را ببرند. 

در این نشریه خیلی ها قلم میزنند. خیلی هایی که از اول ، همراه بوده اند تا آنهایی که بعد از دو تا پیش شماره و شماره یک، کار را جدی گرفته اند و همراه شده اند. کسانی مثل « یوسفعلی میرشکاک، هادی مقدم دوست، علیرضا قزوه، ناصر فیض، عبدالله شهبازی، شهرام شکیبا، محمد حسین جعفریان، سعید سلیمان پور، عباس احمدی، سید علی میرفتاح، سید علی میر افضلی، اسماعیل امینی و ...»

تعجب نکنید، بعله. آقای شهبازی هم در این نشریه قلم زده اند!!!! و چه دلچسب هم زده اند.

و همچنین باید گفت از طنازان جوان زیادی در این نشریه استفاده شده است.

به هر حال نشریه ای است خواندنی و واقعا بعد از دو تا پیش شماره که معلوم بود دست گرمی است، ارزش پرداخت «ده هزار» تومان را دارد.

 

فارغ از بحث محتوا و قالب های متنوع و جدید بکار گرفته شده در این نشریه، واقعاً یک درسنامه خوب برای تقویت خلاقیت می تواند باشد. ایده های نو در مضمون، محتوا ، قالب، قلم و موضوع.

به عنوان مثال از مطلب آقای محمد کاظم کاظمی باید یاد کرد که طنزی است به شدت جدی. یعنی تا آخرش هم آدم فکر میکند حتما موضوع مهم و علمی است که نمی فهمیم اما کلمه به کلمه اش طنز است. یا نوع جدید نگاه آقای مقدم دوست در نوشته هایشان. نگاه خلاقانه یک کارگردان .

به هر حال از ما گفتن بود.

بخرید و بخوانید.

این نشریه را حوزه هنری چاپیده است:

تهران، خیابان سمیه، نرسیده به خیابان حافظ،حوزه هنری، طبقه منفی یک، روبروی تالار سوره، جنب سرویس بهداشتی!  شماره تلفن: 84172536

 

 

 

2-       هابیل

«هابیل» نشریه ای جدید نیست و هست. چون با وقفه ای یک ساله در انتشارش و کمی به هم ریختن معادلات برنامه ریزی شده توسط متولیانش آنطور که باید مسیر دستیابی به جامعه اصلی مخاطبانش که شاید بتوان متولیان مردمی فعالیت های فرهنگی دانستشان طی نشد.

به هر حال همچنان هابیل منتشر می شود.

هابیل نشریه ای است «انتقادی» و «ایجابی»! تا حالا به خیلی چیزها گیر! داده است. خیلی از بدیهی ترین مسائل فرهنگی در کف جامعه. مثل راهیان نور، مثل کتاب های دفاع مقدس، مثل تاریخ شفاهی جنگ و ... .

هابیل نشریه ای است حاصل حرف ها و فکرهای جوانهای «خودی» که با نگاهی از منظر علوم انسانی و اجتماعی به مقولات سیاست، فرهنگ و جامعه ی ایران معاصر (به خصوص جنگ و انقلاب) می پردازد.

هابیل ، دو قسمت کلی دارد. بخش اول نشریه به مقالات و مطالب متنوعی می پردازد که البته جدای از یکدیگر نیستند و قسمت دوم که با عنوان کلی «پاطوق» به پرونده ای خاص  می پردازد.

تیتر های خاص این شماره خود به اندازه کافی گویای نوع دیدگاه نویسندگان نشریه می باشد:

بخش اول:

«همت» علیه «همت»

بهشت دیگر اجباری نیست

طبیعت و فرهنگ بیمار ما

عبور از «بسیج شامگاهی» به «بسیج صبحگاهی»

اراده معطوف به «زود»

و پاطوق این شماره هم پرونده ای است پیرامون اهل سنت ایران و مسئله وحدت با عنوان «برادران غریب»

مدیر مسئول این نشریه آقای «مجتبا شاهمرادی» است و سردبیرش «محسن حسام مظاهری» و انبوهی از اهالی فکر که بعضی پیشوند های «دکتر» و «حجت الاسلام  المسلمین» نیز دارند در آن قلم زده اند.

آقای محسن حسام مظاهری دانشجوی دکترای جامعه شناسی است و پژوهشگر. وبلاگ های متنوع و چند کتاب منتشر شده از ایشان قبلا معرفی شده است.

 

مکان طبخ هابیل، اصفهان است و : habil-mag.com  و 09133200945 و 03132351709

 

 

3-       راه

حقیقت آن است که عبارت و پارادایم «جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی» با «وحید جلیلی» آغاز شد!

قبلاً هم گفته بودم که تفاوت وحید جلیلی با خیلی از افراد هم سطح و هم سنگ اش در این است که او دارای یک نظام فکریِ برخاسته از سرچشمه انقلاب اسلامی است که برای تبیین اش «مخلصانه» رسانه را بکار گرفت و همین سه رکنِ «توجه به سرچشمه»، «اخلاص» و «استفاده از رسانه- بخصوص رسانه مکتوب- برای تبیین اندیشه » بجای داد و بیدادهای معمول باعث شد که منشاء خیلی از حرکت هایی بشود که ممکن است هیچ وقت هم کسی متوجه چرایی شروع آن ها نشود.

 در زمانه فعلی با همه گستردگی رسانه ها و رفت و آمد اساتید و چهره ها به همه جای کشور، باز شاهد نوعی شکاف در بین فعالین فکری و فرهنگی در همه سطوح جامعه هستیم. بخشی که به شدت دنبال مباحث فکری و نظری هستند و بخشی که دنبال اجرا و فعالیت اجرایی.

لیکن در زمانه ای که نه تنها این همه رسانه در اختیار نبود و نوعی ناآگاهی عمومی در بین فعالین فرهنگی وجود داشت، به طرزی کاملاً ناخواسته حرفهای «جلیلی» که منشاءشان یا یادگار سید مرتضی آوینی که همان نشریه «سوره» بود بودند و یا متن سخنرانی های ایشان در سخنرانی های مختلفشان در بین خیلی از فعالین دست به دست شد.

چرا که محور آن، انتقال چهره به چهره بود و هرکس خود اول مخاطب و مصرف کننده آن حرفها بود و در خود احساس مسئولین نشر آن ها را می کرد. ( البته طبیعتاً همان خلاء محتوا و رسانه در این امر بی تاثیر نبود).

خود من هم اولین باری که سوره را دیدم، در هویزه بود. نوجوان بودم که در یکی از سفرهای راهیان نور، در گوشه ای پرت چند جوان که قاعدتاً دانشجوی دانشگاه امام صادق(ع) بودند، چند مجله گذاشته بودند که نهایتاً باعث شد آرشیو کامل نشریه سوره را همانجا بگیرم و ...

و وقتی خود را مواجه با این تفکر دیدم تلاش کردم تا نسبتم را با این جبهه پیدا کنم و .... که بماند.

به هر حال این مَنِش آقای جلیلی کم و بیش همچنان مستمر است که جشنواره عمار هم در همین راستاست.

-          و امیدوارم حضور رسمی ایشان در سمت معاونت فرهنگی شهرداری مشهد تاثیری در شدت و عدت این منش نگذارد-

 

به هر حال «راه» برای بچه های جبهه فرهنگی نا آشنا نیست، چرا که نام آقای وحید جلیلی به عنوان سردبیر و مدیر مسئول آن قید شده. حتی اگر بین شماره فعلی آن با شماره قبلی اش خیلی فاصله افتاده باشد!!!

راه، نشریه ای است از «دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی» که خیلی از جوانان خوش فکر انقلابی در آن قلم زده اند.

«شماره 59» این نشریه ویژه نامه ای است برای تاریخ شفاهی. تیترهای اصلی این شماره را می توانید از عکس روی جلد آن بخوانید و مطمئن شوید که پرداخت «پنج هزار تومان» برای «240 صفجه» محتوای کار شده در این زمینه نه تنها زیاد نیست، بلکه ضروری است.

نکته: شماره 59 مربوط به «آذرماه» می باشد!!!!! قبل و بعدش مال کی هست و چه شماره ای است و آیا منتشر شده یا نه را نمی دانم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

دفتر نشریه، همان دفتر مطالعات است و همان حسینیه هنر معروف. که آدرس اش می شود : تهران، خیابان 16 آذر، نبش خیابان نصرت، پلاک 60 /// 88960477 و 88964657 و 09356339825

www.rahmag.ir

 



4-       عصر جدید

«عصر جدید»، نشریه ای جدید است از یک کهنه کارِ جوان. «محمد حسین بدری» خیلی وقت است که در نشریات قلم میزند و مدیریت می کند. شاید بتوان یکی از شیرین ترین کارهایش را «ماهنامه داستان» دانست.

عصر جدید، نشریه ای است با محوریت فرهنگ، هنر و رسانه. چیزی که مرا واداشت به خرید شماره اولش، عکس بزرگ ابراهیم حاتمی کیا بود. شروع خوبی برای یک نشریه. و حالا شماره دوم اش اگرچه به سفارش «سازمان هنری رسانه ای اوج» تهیه شده است، اما معلوم است کاری است برخواسته از ذوق و اعتقاد نویسندگانش.

معلوم است محور شماره دوم عصر جدید درباره چیست و چخ قلمهایی هم در این شماره آمده است ...

قیمت «4000 تومان» هم برای «162 صفحه» هم عدد ناچیزی است.

نشانی دفتر نشریه: تهران، خیابان فلسطین، بعد از تقاطع بزرگمهر، شماره 338

تلفن: 02166406905

 


5-       رمز عبور

آنقدر تیتر و عکس این شماره از «رمز عبور» واضح است که نیازی به توضیح درباره «شماره 8» نیست.

فقط باید گفت که سردبیر این نشریه «محمد حسن روزیطلب» است که بیشترین شهرت اش به نوشتن کتابهایی است در باب فتنه و آیت الله هاشمی رفسنجانی که انتشارات مرکزاسناد انقلاب اسلامی منتشرشان کرده است و بعد هم ویژه نامه های ضمیمه روزنامه ایران و نهایتاً هم حضورش در رجا. تخصص اش تاریخ معاصر است و حالا درکنار سردبیری این نشریه موسسه طلوع حق را هم هدایت می کند.

حتما به سایت این موسسه سری بزنید و اگر امکان حضور در دوره های حضوری اش ندارید، با هزینه ای اندک بصورت مجازی در این دوره ها شرکت کنید.

آدرس: میدان امام خمینی (ره)، خیابان فردوسی، کوچه بانک، کوچه هنرستان، کوچه شهید امیرحسین میرزا محمد، پلاک 4

تلفن: 02166762832

www.ramzeobour.ir

نکته: می توانید با قیمتی ناچیز فایل pdf همه هشت شماره قبلی را بخرید.

ظاهراً رمز عبور به تازگی ممنوع شده است!

 


6-       سوره اندیشه

بعد از خروج تیم آقای جلیلی از«سوره» ، چند مدتی این نشریه دست و پایی زد و آخرش هم متوقف شد. اما اندکی بعد با عنوان «سوره اندیشه» با رویکردی نخبگانی وارد فضای نظری شد و حالا هم شده است نشریه ای با بیش از «300 صفحه» که هر دو ماه منتشر می شود و البته مخاطب های خاص خودش را دارد.

صاحب امتیاز این نشریه هم «حوزه هنری» است و مدیر مسئولش آقای «مومنی شریف».

آدرس: تهران، خیابان حافظ، خیابان سمیه، حوزه هنری

تلفن: 84172031 و 84172056

 


7-       جریان امروز

«جریان امروز» نیز نشریه ای نوظهور از «موسسه خدمات مشاوره ای، جوانان و پژوهش های اجتماعی  آستان قدس رضوی» است.

نشریه ای که به همت «شجر» یا همان «شبکه جوانان رضوی» با سر دبیری «محمد صادق ملکی» برای «فعالان فرهنگی انقلاب اسلامی» تهیه شده است.

این دومین پیش شماره از این نشریه است و قرار است ضمن ارتباط با فعالین فرهنگی ضمن ارائه محتوا به استحکام شبکه فعالین فرهنگی کمک نماید.

فعالین فرهنگی می توانند جهت دریافت رایگان این نشریه و ارائه نظراتشان با دفتر نشریه تماس بگیرند.

آدرس: مشهد مقدس، خیابان گلستان غربی، شماره 90

www.shajar.ir

 


8-       نقد سینما

«نقد سینما» هم نشریه است در زمره نشریات زیر نظر «حوزه هنری». هرچند قدرت و قوتی را که انتظار می رود ندارد، اما در این وانفسایی که در رسانه و سینما حرفهای متفاوتی زده می شود، کمتر نشریه ای است که با محوریت انقلاب اسلامی به این رسانه نگاه کند.

سردبیر این نشریه «محمد رضا رضاپور» است.

تلفن: 02161942 داخلی 218

 


9-       نسل ششم

مدتی است که نشریه «حلقه وصل» به عنوان یک نشریه در جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی بین تشکل های فرهنگ و انقلابی توزیع می شود. محور این نشریه به غیر از محتواهای محوری اش، اطلاع رسانی بین تشکل ها و شبکه سازی است.

سردبیر این نشریه «صادق یزدانی» است.

«نسل ششم»، ویژه نامه ای است در باب جمعیت ایران که توسط این نشریه در «287 صفحه» منتشر شده است.

سردبیر این ویژه نامه «زهرا میرزایی جاهد» بوده و در پنج فصل با موضوع های «جمعیت و اقتدار سیاسی» ، «جمعیت و جامعه» ، «جمعیت و فرهنگ» ، «جمعیت و اقتصاد» و «جمعیت و بهداشت» منتشر شده است.

با توجه به تاکید مقام معظم رهبری (مدظله العالی) بر توجه به مسئله ازدیاد نسل، شاید بتوان این نشریه را به عنوان یک پشتیبان محتوایی مناسب برای فعالین فرهنگی معرفی کرد.

شماره تماس: 5-77655134

 


10-   خانه خوبان



برای حسن ختام هم یک نشریه نسبتاً عادی در باب خانواده که توسط «موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)» .

محور این نشریه مشخصاً «همسران» هستند و برای مشترک شدن یک خانواده نشریه قابل توصیه ای است.

آدرس: قم، بلوار محمد امین (ص)، خیابان 20 متری گلستان، کوچه 2

تلفن: 02532113122

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ اسفند ۹۳ ، ۲۰:۳۰
سید مهدی موحد
هوالکریم:

ماه مبارک رمضان مبارک!

1- دوست داشتم برای ماه مبارک رمضان یک بسته پیشنهادی آماده کنم که فرصت نشد. :(

2- اخیراً به برکت! وایبر و واتس آپ تعدادی از بچه های کتابخوان و کتابفروش انقلابی گروه هایی راه انداخته اند برای معرفی کتاب به همدیگه . در مواجهه با این بچه ها ادم هم دلگرم میشه و هم نا امید! می فهمه چقدر کتاب نخونده داره و چقدر بی اطلاع هست و البته چقدر بچه های پای کار.
خیلی دوست دارم خروجی این کار بچه ها رو هم نشر بدم.

3- کم و بیش برای روزنامه ی همشهری معرفی کتاب می نویسم.

4- معرفی کتاب بصورت بسته های پیشنهادی یک سری مناسبات دارد که باید رعایت بشه. به خصوص در انتخاب کتاب هایی که قرار هست با هم بیایند. و اینکه اصولا برای چه مخاطب و چه نیاز یا هدفی باید بسته معرفی بشود. هنوز در حال آزمون و خطا هستم ...

5- علی الحساب به درخواست دوست و برادر عزیزم حامد آقای اشرفی نسب از کتاب سبزوار بسته های «ستاره های کتاب آسمان» برای سایت سلام سربدار اماده و منتشر خواهد .


شد بسته اول:





ضد:
«فاضل نظری» پیش از آنکه شاعر باشد یک مهندس است با مدرک دکترای مدیریت صنعتی! اما «بیشتر» از آن، شاعر است. رئیس سابق حوزه‌ی هنری استان تهران از آن دسته غزل سرایانِ معاصر است که در شعرهایش ایجازِ تصویر سازی و وجود بیت‌های نابی که خودشان به اندازه‌ی یک کتاب غنی و ارزشمند هستند. 

و حالا آخرین کتاب آقای نظری با عنوان «ضد». و هیچ چیز مُعرّف خوبی برای کتاب شعر جز خود شعر نیست:

من ضدی دارم. آن قدر فریب کار که آن را «خود» پنداشته ام. حالا من از خود برای تو شکایت آورده ام.

غمخوار من! به خانه ی غم ها خوش آمدی
با من به «جمع» مردم تنها خوش آمدی
بین جماعتی که مرا سنگ می زنند
می بینمت... برای تماشا خوش آمدی
راه نجاتم از شب گیسوی دوست نیست
ای من به آخرین شب دنیا خوش آمدی
پایان ماجرای دل و عشق، روشن است
ای قایق شکسته به دریا خوش آمدی
با برف پیری ام سخنی غیر از این نبود
منت گذاشتی به سر ما خوش آمدی
ای عشق ای عزیزترین میهمان عمر
دیر آمدی به دیدنم اما خوش آمدی
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


سه دیدار:
همیشه وقتی از خمینی کبیر نام می‌بریم، بیشتر او را به عنوان یک رهبر روحانی و یک عارف می‌شناسیم تا یک اندیشمند، یک فیلسوف و یک نظریه پرداز در عرصه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی و ... .

دانستن داستان گذشته‌ی انسانی بزرگ که دنیایی را تکان داد چیزی فراتر از واجبات است. سیر رشد سنی و فکری این شخصیت عظیم، الگویی مناسب برای هر جوانی است که خواهان گذر از روزمرگی‌هاست. 

«سه دیدار» ، کتابی است که «نادر ابراهیمی» در سال ۷۹ آن را شروع کرد. دیدار اول شامل سیر رشد سنی امام، دیدار دوم تمثیلی است از دلدادگی و جهاد و دیدار سوم مناسبات روز و تلاش اجتماعی امام است که مدام در کتاب سه جلدی ابراهیمی تکرار می‌شود. هر چند جلد سوم این اثر به واسطه بیماری ابراهیمی تمام نشد و دو جلد آن هم به دلایل مبهم بیش از ده سال بعد منتشر شد. 

دشواری و عمق اثر این داستان نویس فیلسوف را شاید بتوان در یادداشت خودش در پایان کتاب اول و دوم فهمید:«ابتدا قصد آن داشتم که همه‌ی حرف‌هایم را درباره‌ی این داستانِ بلندِ خُردکننده، در مقدمه بیاورم؛ اما جلد نخستین که به پایان رسید، از نهادن مقدمه‌ای بر آن پشیمان شدم، و تصمیم گرفتم که آن‌چه برای گفتن، ارج از داستان دارم، به انتهای جلدِ آخر بفرستم. همین‌قدر می‌گویم که در عمر خویش، کاری چنین کمرشکن، در هم کوبنده و خوف‌انگیز انجام نداده‌ام، و نه، دیگر، نخواهم داد» خواندن این کتاب همان قدر لازم است که خوردن صبحانه....
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



خنده های امپراتور:
طنز پردازی که شعر جدی هم می گوید یا شاعری که طنز هم می سراید! فرقی نمی‌کند. اما وقتی که یک جوان بتواند هر دو را به اندازه‌ای که باید باشد خوب به قلم بیاورد. 

«رضا احسان پور» هم شعر جدی می‌گوید و هم طنازِ خوبی است. تا جایی که به غیر از مقام‌هایی که تا کنون کسب کرده، یکی از مقام آورندگان برنامه‌ی «قند پهلو» است.

«خنده های امپراتور» نقیضه‌ای است بر 32 غزل بیشتر شنیده شده از چهار کتاب فاضل نظری. یعنی بر اساس وزن شعرهای کتاب اصلی شعر طنز سروده شده است:
نه اینکه فکر کنی قصد ازدواج نداشت 
نه! قصد داشت ولی چاره یا علاج نداشت 
نداشت چیزی و با این وجود می‌دانم 
به هیچ چیز بجز همسر احتیاج نداشت 
حرمسرا که نه! یک زن برای او بس بود 
نبود فتحعلیشاه و تخت و تاج نداشت
همیشه حسرت وضع کلاغ را می‌خورد 
چرا که دل‌نگرانی ز رهن کاج نداشت
همیشه نوبت وامش نبود، زیرا او 
سفارش از طرف یک "جناب" و "حاج" نداشت 
نه زور داشت نه چیزی که زور می‌زاید!
درون جیب کُتش، هرگز اسفناج نداشت 
نه راست بود و نه چپ؛ صاف صاف چون خط‌کش! 
نمی‌شود که کسی بود و اعوجاج نداشت! 
و با فلانی و بهمانی و پسرهایش 
به هیچ صورت و ترتیب امتزاج نداشت
و بدتر از همه اینکه شبیه آقایان 
درون جیب فلان شخص، شاخ و عاج نداشت 
زبان سرخ، سرت را... چکار داری تو
به اینکه فکر کنی قصد ازدواج نداشت؟!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


انسان ۲۵۰ ساله:
همیشه شنیده‌ایم که: همه‌شان نور واحد هستند. این یعنی که ما با یک نظامِ‌ کاملاً هماهنگ هستیم که در طول زمان بصورت جزء جزء نمود بیرونی پیدا کرده‌اند. تمام ائمه(ع) طی ۲۵۰ سال در شرایط مختلف طوری رفتار کرده‌اند که در کنار هم اولاً مقدمه و نتیجه‌ی هر تصمیم و رفتار را در جامعه در طول زمان نشان داده‌اند و از طرف دیگر هم تمام و کمالِ یک انسان کامل را. 

«مقام معظم رهبری» به عنوان یک رهبرِ حکیم طی سخنرانی‌های خود به تبیین این نظامِ ۲۵۰ ساله پرداخته اند. و این یعنی ما با یک منبعِ تاریخیِ بسیار کاربردی مواجه هستیم که در زندگی روزمره‌ی فردی یا اجتماعی ما را با «معیار و سنگ محک»ی متقن مواجه کرده است. 

کنارهم خواندنِ شرایط حکومت طاغوت و حکومت نور در شرایط حضرت امیر(ع)، امام حسن(ع)، ‌امام حسین(ع)،‌...، امام کاظم(ع)، امام رضا(ع) و ... فراتر از خواندن یک تاریخِ‌ تحلیلی است...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


سید عزیز:
«هر چیزی که مایه‌ی شناخت و تکریم بیشتر آن سید عزیز شود، خوب و برای من مطلوب است. » این، جمله‌ی رهبر معظم انقلاب است درباره‌ی «سید حسن نصرالله»، دبیرکل حزب الله لبنان. 

«حمید داوودآبادی» از آن دسته بچه‌های جنگ است که هم دست به قلم شده برای نوشتن خاطرات شفاهی خودش و دیگران و هم ارتباطش را با فضاهایی چون تفحص شهدا و لبنان حفظ کرده است.

و این کتاب نتیجه‌ی شش ساعت مصاحبه‌ی اختصاصی او با دبیرکل حزب الله است که در سه فصل: زندگی نامه، تاریخچه‌ی حزب الله و گزارشی از عملیات‌های استشهادی حزب الله تدوین شده است.

آشنایی با یک رهبرِ مبارز به اندازه‌ی کافی آموزنده و انرژی بخش هست که ما را به خواندن این کتاب وادارد. درکنار زندگی این سید عزیز ، خواندن تاریخ لبنان و حزب الله و همچنین سرگذشت استشهادیون و نامه‌های این مشتاقان شهادت به رهبرشان علاوه بر یک مسئله‌ی جامعه شناختی، یک مسیرِ رفته شده به سمت پیروزی و عزت را به خواننده هدیه می کند.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


و پوستر این بسته ی پیشنهادی:: ( جهت دریافت اندازه اصلی روی عکسها کلیک کنید)
فایل کم حجم:

فایل با کیفیت:

در صورت وجود زمینه اجرای همچین کاری برای مساجد ، پایگاه های مقاومت ، کانون های فرهنگی ، سایت ها و... حقیر آمادگی انتخاب و معرفی و طراحی و ... بصورت اختصاصی دارم.

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ تیر ۹۳ ، ۰۹:۱۲
سید مهدی موحد

هوالحی....


سلام الله

یک عکس و چند توضیح:

1- این نقشه برای استفاده در ویژه نامه ی اعتکاف امسال کانون فرهنگی رهپویان وصال شیراز تهیه شد.

2- معرفی این مراکز به منزله تائید همه ی آثار آنها نیست. بلکه با مسامحه جهت استفاده ی عمومی از هر قشر و صنفی مراکزی که قابل توجه بودند نیز در کنار مراکز فاخر و غنی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی نیز معرفی شده اند.

3- قطعاً‌ هستند مراکز دیگری که جایشان خالی است اینجا. حالا به علت ذیق وقت ،‌عدم اشراف حقیر و البته عدم تمایل! تعدادی از آنها.

4- تراکم مراکز در شهر جای تأمل دارد. تا حدی که با اینکه شیراز شهری است طویل ، باز به راحتی قسم بزرگی از نقشه را میشد حذف کرد.

5- انشالله این حرکتی است در راستای فعال کردن دفتر استانی شبکه ی «خوشه» . شبکه ملی تولید و توزیع محصولات فرهنگی...

توضیح مفصل آن باشد برای بعد.

6- بعضی از این مراکز به واقع برای خودشان غولی هستند در کشور و حرفها دارند برای زدن. لذا اول تشکر میکتم بابت تواضع و همراهی شان و بعد تر هم به همت همین ها در این جبهه اتفاقات خوبی خواهد افتاد انشالله. 

می خواهند ثابت کنند در فضای غیر دولتی هم خیلی کارها شده است ، هم خیلی کارها دارد می شود و خیلی کارها هم خواهد شد. اخلاص همین بچه ها و تلاش همین ها امید استمرار اسلام ناب امام و نشر تفکر انقلابی است....


جهت مشاهده کامل عکس روی آن کلیک کنید:



۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ ارديبهشت ۹۳ ، ۱۸:۵۷
سید مهدی موحد

هو الحی


قاعدتاً بین نویسنده ها ، سخنوران ، متفکرین و ... کسانی هستند که بیشتر دوستشان داریم و بیشتر رویمان تاثیر دارند و بیشتر نسبت به آنها احساس دین می کنیم....

دوست داریم از آنها بشنویم و بیشتر البته درباره شان بگوییم. خوب بگوییم. کامل بگوییم.حتی گاهی ضعف هایشان را بپوشانیم یا حتی توجیه شان کنیم.

اما گاهی هم این افراد چون خودشان فی نفسه برایمان مهم نیستند ، بلکه مسیری که طی کرده اند ، اندیشه ای که در ذهن پرورانده اند و البته راهی که نشانمان داده اند برایمان اصالت دارد ، اتفاقا اشتباهاتشان را فریاد میزنیم و مشکلاتشان را بلند بلند و با افتخار نقد می کنیم. چرا که می خواهیم بگوییم اینها بجای اینکه بنشینند تا از اتهام دوربمانند رفته اند. حرکت کرده اند . به خود اجازه انتخاب و اشتباه داده اند و با این کارشان این فرصت را برای ما فراهم کرده اند که اگر بخواهیم از بعد از آنها حرکت کنیم. درس بگیریم و بالا برویم.

حتی اگر قرار باشد همان مسیر ها را هم طی کنیم باز می دانیم دیگر از کجا باید برویم از کجا ها نه. کجا ها فقط اسم و رسم دارند و کجاها ارزش وقت گذاشتن و صرف عمر...

و هرچه این حرکت ها بی باکانه تر باشند برای ما بهتر هستند...

«نادر ابراهیمی» از آن دسته نویسندگانی است که بی شک فلسفه را در خود هضم کرده است ، ادبیات را با خود پرورانده است و همانطور که کوه ها را زیر پایش طی کرده ، زندگی را زیسته است. 

اگر دست به قلم برده است برای آن بوده که حرفی برای گفتن داشته است وگرنه با داستان و واژه ها کاری نداشته است.

همواره در حال گذر بوده و کسب تجربه. هرجا اشتباه کرده با افتخار اقرار کرده است و هرجا لازم بوده سر تعظیم فرود آورده.... هرچند همه ی عمرش را با تفاخر تمام خضوع کرده است!


نادر ابراهیمی داستان نوشته است ، فیلم ساخته است ، ترانه گفته است ، برنامه تلوزیونی ساخته ، تدریس کرده و ....

یک میهن پرست واقعی است. کسی که اگر روزی با توده ای ها بوده است ، یک توده ای واقعی برای توده ی مردم بوده و بعد هم حتی انقلابی شده است. درست مثل جلال. و شاید حتی آوینی...

اما او نادر ابراهیمی بوده و هست...کسی که قطعاً در آینده ای نزدیک از زیر خاکستر زمان بیرون خواهد آمد ، چرا که فراتر از زمان خود بود و همزمان هایش هم تاب او را نداشتند و از همان خضوع اش سوء استفاده کرده اند.

نادر یک انسان پاک بود. وقتی فیلم آتش بدون دود اش را قبل از انقلاب ساخت ، محل اسکان مردان و زنان را جدا کرد. وقتی انقلاب شد برنامه سفرهای دور و دراز کامی را هم رها کرد و برای تلوزیون طاغوت برنامه نساخت.

ایده های تربیتی اش را در قالب دو شخصیت که در ایران گشت و گذار می کردند به تصویر کشید.

و برای شخصیت های مهم وجودی اش سالها تحقیق کرد و نوشت. برای ملاصدرا ، برای میرهنای غابی ، برای حضرت روح الله و ....


روزشمار زندگی اش را می توانید در سایت اش بخوانید:

http://www.naderebrahimi.info/


و البته پرونده ی زیبایی که ماهنامه داستان برای او کار کرد :

که توصیه میکنم نوشته خود نادر ابراهیمی را بخوانید


دریافت فایلها بصورت پی دی اف


و پرونده ای که همشهری داستان برای او نوشت:


دریافت فایلها بصورت پی دی اف


برای آنکه با قصه از دید نادر ابراهیمی آشنا شوید و بدانید چرا و چگونه او عمدا این نوع نوشتن را «هوشمندانه» انتخاب کرده است هم این چند صفحه ی ابتدایی کتاب «خانه ای برای شب» را حتما و حتما و حتما بخوانید:

دریافت فایلها بصورت پی دی اف



و بورشوری که اداره کل کتابخانه های عمومی استان فارس تهیه کرده است:

برای دریافت اندازه اصلی روی عکسها کلیک کنید


تولید محتوا و طراحی از داستانک



اما:

برای همه ی آثار این نویسنده پر کار نمی شود معرفی نامه نوشت، من فقط آنهایی را که تا کنون خوانده ام و در کتابخانه ام داریم توضیح مختصری میدهم:


1- «سه دیدار»:

کتاب سه دیدار درباره حضرت روح الله است. امام خمینی (ره) . کتابی که قرار بود سه جلد باشد اما دو جلد آن هم به زور منتشر شد. و سالها مورد غضب واقع شده بود. چرا که قاعدتاً خیلی ها دوست نداشتند و ندارند تمام ابعاد حضرت امام روشن شود. چرا که آنوقت انها مجبورند به خیلی چیزها اعتراف کنند.

این کتاب در قالب سه نوع نوشته که بصورت پشت سر هم در فصول مختلف می آیند نوشته شده است. گاهی در قالب گفتگوی مردید و مراد ، گاهی زندگی نامه و گاهی هم مکالمات شخصیت اصلی داستان با دیگران.

شاید بتوان گفت جزء نادر کتابهایی است که اینچنین به شخصیت امام پرداخته است. از دوران کودکی تا قبل از انقلاب.

خواندن این کتاب برای هر فعال فرهنگی و مذهبی و انقلابی از آن جهت ضروری است که گاهی ما یادمان میرود که این پیرمرد که روزی شد رهبر این کشور یک دفعه پیدایش نشد!


2- «آتش بدون دود»:

 


آتش بدون دود کتابی است هفت جلدی . داستان افرادی از ترکمن صحرا که مثل خیلی از داستان های بلند نادر ابراهیمی سر از تهران و انقلاب و مبارزه در می آورند. کتابی که نتیجه سالها زندگی ابراهیمی در ترکمن صحراست. 

هرچند شخصیت های داستان اسم های عجیب و غریبی دارند اما اگر بتوانید سی چهل صفحه اول را خوب دوام بیاورید تا جلد سوم را یک نفس خواهید خواند. البته از جلد چهارم یک افول در روند داستان دیده می شود.

پیشنهاد من این است که اول کار کاغذی را بردارید و اسامی و رابطه ها را روی آن با خط مشخص کنید.

خیلی ها این کتاب را شاهکار نادر می دانند و جزء پرفروشترین کتابهای او هم هست. بعضی به خاطر نوع مبارزه ای که در کتاب به داستان نگاشته شده است نادر را توده ای می دانند... خب اگر هم باشد آنوقت ها که توده ای بودن بد نبوده !

من دوست شاعری را می شناسم که جلد سوم را بیست و سه بار خوانده است!!!!



3- «یک عاشقانه آرام»:

وقتی این کتاب را می خواندم دوست داشتم فریاد بزنم!

کتاب از یک داستان عاشقانه در کوه های گیلان شروع می شود و به جلوی درب دانشگاه تهران می رسد. شخصیت شاعرانه ی قهرمان داستان درگیر مبارزه می شود . 

کتاب مملو است از عبارات و تعابیر به شدت عمیق و به شدت شاعرانه. پاراگراف هایی که یک کلمه زیادی ندارند و این اوج قدرت قلم نادر را نشان می دهد.

این کتاب یک «مانیفست زندگی مشترک و انقلابی» است. برای هر زوج جوان خواندنش واجب است. کتابی که عشق و محبت را به بهترین شیوه به تصویر می کشد و در کنار زندگی «پر حرکت» و «پر مبارزه» می نشاند.....



4- «باردیگر ، شهری که دوست می داشتم» :

 

این کتاب قُل دیگر یک عاشقانه آرام است. اصلا باید این دو را با هم خواند. یا بهتر بگویم این را قبل از آن خواند. 




5- «آرش در قلمرو تردید»:

مجموع 9 داستان کوتاه و خواندنی

83 صفحه/روزبهان/1342



6- «برجاده های آبی سرخ»:

شاید نام یک دزد دریایی ایرانی را به نام «میرمعنا» شنیده باشید! یا شاید هم «امام زاده میرمعنا» را در بوشهر!!!

«میرمهنای دغابی» یک وطن پرست و مبارز از دیار بوشهر بود. همزمان با دوره کریم خان زند. کسی که با انگلیسی ها و پرتغالی ها مبارزه می کرد. مبارزه ای جانانه. حتی اقتدار برخی حکومت های مرکزی از باب این مبارزه های آزادانه بود.

نادر ابراهیمی با یک مطالعه ی تاریخی و مستدل در این باره داستانی را در پنج جلد نوشته است که به نظر من برای هر کسی که می خواند خودش را «عدالتخواه» بداند خواندنش لازم است. حتی باید بچه های جنبش عدالتخواه را واداشت به خواندن و آزمون دادن از این کتاب.

هرچند نادر در هفتاد صفحه اول این کتاب به گله از کسانی چون حاتمی کیا می پردازد که قرار بوده این کتاب را فیلم کنند .

در این کتاب تاریخی جاهایی آنچه که از حکومت کریم خان و یا شخصیت آغا محمدخان قاجار توسط کتب درسی در ذهن ها پدیدار گشته است هم زیر سوال می رود. که از این بابت جای تأمل دارد.


بخوانید....حتما حتما حتما بخوانید.




7- «غزلداستان های سالهای بد»:

در ابتدای این کتاب آقای ابراهیمی توضیحی می دهند و از خوانندگان بابت تکراری شدن چند داستان بخاطر خودسری یک ناشر عذرخواهی کرده اند...

این کتاب به خاطر عنوانش در قبل از انقلاب ممنوع بوده!

84 صفحه/روزبهان/1357



8- «فردا مشکل امروزنیست»:

و این هم مجموع 9 داستان کوتاه

155 صفحه/روزبهان/1368



9- «وسعت معنای انتظار»:

نمایشنامه ای از آقای ابراهیمی که قاعدتا مضمونی مهدوی دارد



10- «حکایت آن اژدها»:

مجموعه ای از ده داستان کوتاه

160 صفحه/نشر هاشمی/1377



11- «چهل نامه کوتاه به همسرم»:

از اونجایی که آقای ابراهیمی در هر هنری بالاخره دستی داشتند، با سلیقه تمام تمرین خوشنویسی شان مجموعه نامه هایی است که به همسرشان نوشته اند. نامه هایی که سرشار از محبت است و عاطفه و موعظه! حتی تبیین نگاه هایشان به زندگی. اینکه نه خودشان می خواستند و نه همسرشان بخواهند که در زندگی مشترک مثل هم باشند! یعنی همدیگر را با تفاوت هایشان بشناسند و بپذیرند و این تفاوت ها را تبدیل کنند به وسیله تکامل و رشد یکدیگر!

اگر نیاز به مشاوره خانواده دارید ، قبل اش این کتاب را بخوانید خیلی از مشکلاتتان احتمالا حل خواهد شد.

140 صفحه/روزبهان/1368




12- «خانه ای برای شب»:

به غیر از مقدمه ای طولانی در باب «مفهوم قصه» از نگاه آقای ابراهیمی ، ده داستان کوتاه خواندنی در این کتاب نهفته است.

البته دقت شود که در بعضی چاپ ها این مقدمه نیامده است!

142 صفحه/روزبهان/1341




13- «انسان ، جنایت و احتمال»:

و 6 داستان کوتاه دیگر...

118 صفحه/روزبهان/1350




14- «با سرود خوان جنگ ، در خطه ی نام و ننگ» :


نادر ابراهیمی سفری داشته است با «کمال تبریزی» و «ابراهیم حاتمی کیا» به مناطق عملیاتی. کتاب فوق یادداشت های او از این سفر است. یادداشت هایی که اگر چه به عنوان یک نویسنده در مناطق بوده و نه رزمنده اما به دور از جوگیری های معمول و تعارفات آن زمان ، آنچه که از درونش برخواسته است درباره آن فضا و مردمانش نوشته است.

75 صفحه/نشر روزبهان/سال 66




15- «مردی در تبعید ابدی» :

یکی از شاهکارهای آقای ابراهیمی است. کتابی درباره «ملاصدرا» . کتابی که مبنای دیالوگ های سریال ملاصدرا در زمانه ماست. 

وقتی صحبت های رد و بدل شده در کتاب را می خوانی انگار یک دوره فلسفه صدرایی را خوانده ای. با این تفاوت که اینجا داستان است و تو با لذت می خوانی.

265 صفحه /نشر روزبهان/سال 75



16- «داستان های انقلاب برای نوجوانان»:



17-«ابن مشغله»:

آقای ابراهیمی در نوجوانی و جوانی همه کاری کرده اند. لیست شغل هایشان زیاد است. اما اینکه یک نفر چرا و چطور وارد این فعالیت های میشود و بعد برای چه ترک فعالیت میکند و در این میان چه با خود فکر میکند و.... بسیار عبرت آموز است.

130 صفحه در سال 1364 توسط روزبهان....



18- «ابومشاغل»:

و وقتی آقای ابراهیمی «بزرگ» شده اند و کارهای تخصصی میکنند باز هم ....

کتاب در 248 صفحه برای اولین بار در سال 1365 توسط انتشارات روزبهان منتشر شده. 




19- «ساختار و مبانی ادبیات داستانی»:

از اسم کتاب معلوم است دیگر

این نسخه اش 378 صفحه است و حوزه هنری منتشرش کرده. من آن را در یک کتابفروش عتیقه در مشهد به قیمت 1200 تومان خریدم! آخر چاپ سال 1377 است. البته اولین چاپ آن مربوط به سال 1369 می باشد.




20- «یادمهرگان»:


و این دیگر کتابی است از مجموعه یادداشت هایی درباره نادر ابراهیمی از دیگران.... کسانی که زمانی با او بوده اند و از زاویه هایی او را روایت کرده اند....

کتابی که «خانه کتاب» آن را در 180 صفحه و به همت شهرام اقبال زاده منتشر کرده است.



آقای ابراهیمی خیییییییلیییی اثر دیگر هم دارند. حتما یک سر به سایتشان بزنید.


اما:

آقای دهکردی کتاب «یک عاشقانه آرام» را صوتی خوانده اند. واقعا بی نظیر است. ارزش خریدن و چندباره گوش دادن دارد. هرچند قریب به 560 دقیقه است.


یک قسمت از آن را بشنوید:



دریافت
حجم: 14.7 مگابایت

و اینکه آقای حسن فتحی سال 1389 یک مستند دو قسمتی بنام «سفر ناتمام» برای شبکه دو در مورد آقای ابراهیمی درست کرده اند که ارزش تهیه از سروش سیما را دارد. 

هرچند با یک جستجو اجمالی احتمالا بتوانید آن را دانلود کنید.


اما یک فایل صوتی از مجموع این مستند خودم درست کرده ام :

دریافت
حجم: 1.18 مگابایت


یک چیز جالب:

در ابتدای جلد چهارم کتاب آتش بدون دود آمده است:

دوست مطمئنی از قول همسر ایشان نقل کردند که منظور آقای ابراهیمی رهبر معظم انقلاب بوده....



و اما چند عکس از ایشان:

      


      


    


      


  


و حسن ختام هم اینکه این شهر از آقای ابراهیمی است دیگر:

سفر به خاطر وطن

 

ترانه ی « سفر به خاطر وطن »

ترانه و طرح آهنگ : نادر ابراهیمی

تنظیم کننده برای ارکستر  و رهبر گروه نوازندگان : فریدون شهبازیان

خواننده : محمد نوری

(این ترانه بوسیله گروه خوانندگان خردسال و نوجوان رادیو نیز خوانده شده.)

 

 

ما برای پرسیدن نام گلی ناشناس                 چه سفرها کرده ایم، چه سفرها کرده ایم

 

ما برای بوسیدن خاک سر قله ها                    چه خطرها کرده ایم، چه خطرها کرده ایم

 

ما برای آنکه ایران        گوهری تابان شود         خون دلها خورده ایم

                                                               خون دلها خورده ایم

 

ما برای آنکه ایران         خانه خوبان شود          رنج دوران برده ایم

                                                                رنج دوران برده ایم

 

 

ما برای بوئیدن بوی گل نسترن                       چه سفرها کرده ایم، چه سفرها کرده ایم

 

ما برای نوشیدن شورابه های کویر                  چه خطرها کرده ایم، چه خطرها کرده ایم

 

 

         ما برای خواندن این قصه عشق به خاک            خون دلها خورده ایم

                                                                        خون دلها خورده ایم

 

         ما برای جاودانه ماندن این عشق پاک               رنج دوران برده ایم

                                                                         رنج دوران برده ایم

 

سرود را با صدای مرحوم نوری را خودتان دانلود کنید



والسلام


۵ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۶ ارديبهشت ۹۳ ، ۱۵:۳۳
سید مهدی موحد

هو الحی

هر چند بناست اینجا کتابخانه باشد ، لیکن گاهی اتفاقات کتابی را هم مطرح کنیم بد نیست. انشالله که این ها استثنا بماند و اصل همان معرفی کتاب بماند:


اول:

مدتی است موسسه سراج اندیشه با هدایت و مدیریت حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج عباس محسنی سیر مطالعاتی آثار و اندیشه های شهید آوینی را با عنوان «نسیم حیات» راه انداخته اند. 

طرح اصلی این دوره ها را می توانید از اینجا دریافت کنید.

و آثار شناسی شهید آوینی و معرفی کتب ایشان.

لیکن مطالعه ی موضوعی مقالات سید شهیدان اهل قلم و بعد هم حضور حاج آقا در کارگاه ها بصورت مداوم ،‌یکی از بهترین فرصت های مطالعاتی است. چرا که اصل در این سیر ،‌کیفیت است و برای همین گروه ها حداکثر 20 نفره باید باشند. هرچند دو سال سیر مطالعاتی آن هم آوینی بیشتر از این را هم پای کار نخواهد داشت. اما مباحثه ی هفتگی و بعد حضور استاد برای یک جمع کوچک بسیار کاربردی است.

فارغ از این طرح ، خود شهید آوینی از جمله متفکرینی است که خواندن آثارش آدم را از «عادات» می کند ،‌پرورش می دهد و تازه پرواز ...آوینی مخاطبش را در خودش هم نگه نمی دارد. سوال ایجاد می کند و راه تفکر را یاد می دهد. راهی که از «خلاف آمد عادت» ناشی می شود. اینکه از بدیهیاتی که برایمان ساخته اند رها شویم و فکر کنیم و .... البته زندگی. یعنی در سیر مطالعاتی آوینی تازه بعد از فهمیدن باید عمل کنی.آن هم نه فعالیت فرهنگی ، که باید زندگی اش کنی. به قول یوسفعلی میرشکاک باید «بزی ای» . 

علی ایحال در روز 21 فروردین امسال ،‌اولین کارگاه گروه های مطالعاتی نسیم حیات در سالن جلسات حوزه هنری فارس تشکیل شد:

برای اطلاعات بیشتر و یا راه اندازی گروه مطالعاتی با موسسه سراج اندیشه که در طرح نامه معرفی شده است تماس بگیرید.


دوم:

بعد از کارگاه فوق هم نشستی بود با فعالین فرهنگی و مسئولین موسسات فرهنگی شیراز با عنوان «چرا آوینی؟» . هرچند در این نشست موضوع بیشتر اطراف دانستن بود ، لیکن با نگاه به اندیشه های تمدنی شهید آوینی ....


و البته باید از مهدی آقای نجابت که اخیراً‌ زمام امور حوزه هنری فارس را دست گرفته اند و با نگاهی هنرمندانه و انقلابی سعی در پویایی حوزه دارند تشکر کرد که همه اینها مرهون زحمات ایشان دانست.:


سوم:

و یک حاشیه:

روز جمعه 22 فروردین ماه در ایام سالگرد انفجار کانون فرهنگی رهپویان وصال شیراز و هفته هنر انقلاب همایشی در تالار حافظ شیراز به همت کانون فرهنگی رهپویان وصال شیراز برگزار گردید. سخنران حجت الاسلام و المسلمین مهدی طائب بودند و بعد هم اجرای حامد زمانی و شعر خوانی میلاد عرفانپور....

در حاشیه این برنامه تعدادی از موسسات تولید کننده و یا عرضه کننده محصولا جبهه فرهنگی انقلاب هم -با دعوت- نمایشگاه محصولات و معرفی خودشان را برپا کردند. اتفاق میمونی که به معرفی مجموعه ها به مخاطبین ، مسئولین و رسانه ها منجر شد و البته هم افزایی و همراهی مخاطبینی که دوست داشتند همراهی کنند این مجموعه ها را- که مفصل اش را بعدا شاید نوشتم-

علی ایحال در آخر برنامه به غیر از هنرمندان انقلابی ،‌از این موسسات هم تقدیر شد:


موسسه زلال اندیشه ، نماینده محصولات قاصدک در فارس:



فروشگاه پلاک هشت:


موسسه ترنم آفتاب:


موسسه اندیشه و بصیرت:


پاتوق کتاب شیراز:

پلاک هشت و بچه های کتاب:

بچه های کتاب:


کمی کتاب:(مشاوره تلفنی رایگان کتاب)


جبهه فرهنگی نورالهادی(ع):


موسسه مهاد:


جنبش عدالت خواه دانشجویی:


بازدید مسئولین:


و تقدیر از موسسات:

این هم تندیس هنر مند انقلابی:


و اجرای آقای زمانی:


و بنر برنامه:


فعلا همین!

یا حق

۴ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ فروردين ۹۳ ، ۲۲:۴۷
سید مهدی موحد

سلام.

سال نو مبارک

قاعدتاً باید عذر بخواهم بابت تاخیر در معرفی.... خب می خواهم!

اما حالا:

سالها قبل موج سررسید های مذهبی راه افتاد. سررسید شلمچه ، جبهه و ....

بعد از چند سالِ محدود این نوآوری تبدیل شد به یک سری کارهای کاملاً شبیه به هم . غیر جذاب ، بدون محتوا و ...


اما حالا یکی دوسال است که باز کمی بچه مذهبی های خوش ذوق کارهای قابل تأملی ارائه کرده اند. مثل:


1- سررسید «ناب» را «جبهه فرهنگی انقلاب» منتشر کرده است. هرچند ادبیات جبهه فرهنگی انقلاب را آقای وحید جلیلی منتشر کرده اند ، لیکن این «کتاب- سررسید» را موسسه روشنا تهیه کرده است. اما دقیقاً همان رویکردِ همیشگی جبهه فرهنگی ، یعنی ارائه سرخط از سخنان حضرت آقا و البته امام همراه با الگو های جبهه در آن رعایت شده است. 

یعنی این سررسید ، به غیر از متن ، به معرفی انبوهی از شخصیت های مختلف در حوزه های مختلف فرهنگی و منابع دیگری از جمله پایگاه های اینترنتی و محصولات پرداخته است. از این بابت است که این سررسید را میتوان به یک منبع و مرجه قابل اعتنا برای فعالین فرهنگیِِ انقلابی دانست.

«کتاب _ سالنامه جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی» توسط «سعید حسینی» تألیف و تدوین شده است که در نهایت مدیر هنری این کار «امیر الله‌ورن»، صفحه‌آرا «حامد محمودی»، مدیریت محتوا «احسان سالمی» و «مصطفی رزاقی» بوده‌اند.

علاقه‌مندان برای تهیه «کتاب _ سالنامه جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی» می‌توانند با شمار تلفن 02188318781 و یا با شماره پیامکی 30003448 و یا به آدرس الکترونیکی www.zendegee.net تماس حاصل کنند.


2- سالنامه «مراقبه» را هم انجمن فرهنگی معنویت نوین تدوین کرده است.همانطور که از اسم آن هم پیداست ، مبنای سررسید بحث مراقبه ی نفس است. احادیث و توصیه های اخلاقی ، که البته چیزی که سررسید را زیبا کرده است توجه بیشتر به رجاء است. به طوری که آدم با خواندن توصیه ها سرشار می شود از احساس خوب خودسازی.

در هر صفحه اعمال روز همراه با بعضی کارهای دائم مثل قرائت قرآن و ... ذکر شده است.جایی برای نوشتن «عنایت های خدای مهربان» ، «سپاسگذاری» و توفیق ها و ناکامی های عمدی و غیر عمدی....


تلفن:7832389 البته شهر مقدس قم

behdashtmanavi.com

manaviatenovin,com


3- سالنامه اخلاقی «تهذیب» را موسسه قرآن و عترت نورالثفلین برای «معاونت تهذیب حوزه علمیه قم» تهیه کرده است.این سررسید هم بر اساس مراقبه های اخلاقی است اما با مَنشی خاص طلاب و افرادی که حساسیت بیشتری در این زمینه دارند. محتوای ارائه شده در این سررسید از نظر مقدار و نوع کمی غنی تر و تخصصی تر از سررسید مراقبه است و قاعدتاً گرایش به خوف ، بیشتر دارد.


جلد سررسید بصورت UV موضعی روی گلها و نوشته است.

salamquran.ir

 و تلفن :02537840490 


4- سالنامه دستاوردهای انقلاب اسلامی «امید» هم با نگاهی به توانمندی های علمی و فرهنگی و تکنولوژی جمهوری اسلامی ایران در بعد از انقلاب اسلامی توسط «پایگاه دستاوردهای انقلاب اسلامی» تهیه شده است. 

در کنار مناسبت ها و «معرفی مناسبتی و موضوعی کتاب» که خودش بسیار قابل استفاده است ، این سررسید می تواند به تمام معنا حس غرور ، استقلال طلبی ، هویت و ... را در جوانان ایجاد کند. کنار هم چیدن دستاورهای گوشه کنار کشور جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک نظام ِ واحد و دادن چشم اندازی زیبا در طی مسیر پیشرفت و همچنین القاء حسِّ خوبِ سهم خواهی از این پیشرفت سررسیدی مناسب برای دانش آموزان و دانشجویان بصورت عمومی فراهم کرده است.

طراحی ساده و وجود فضای کافی برای یادداشت برداری هم مزید بر علت برای کاربرد بالاست.

توضیح: رنگ جلد سررسید زرد است.

02537835096

dastavardha.com


5- موسسه جهادی یا همان «صهبا» ، مدتی است با منتشر کردن کتابهایی متفاوت با محوریت اندیشه های مقام معظم رهبری به عنوان یک «حکیم» و نه  فقط یک رهبر سیاسی مشهور شده است. کتابهای دغدغه های فرهنگی ، معارف انقلاب اسلامی ، روشنای علم و حکومت اسلامی مشهورترین این آثار است.

حالا این موسسه سالنامه «صهبا» را با محوریت بیانات و وقایع زندگی فردی سیاسی مقام معظم رهبری منتشر کرده است.

طراحی این سررسید بسیار ساده و دلنشین و البته حرفه ای است. خوش دست و مزین به عکسهای نابی از حضرت آقا...

جلد این سررسید چرم مصنوعی بصورت نقره کوب است

02122585382

jahadi.ir


6- گفتم که الف ، گفت دگر ، گفتم هیچ...... درخانه اگر کس است ، یک حرف بس است/بارها گفته ام و بار دگر می گویم کسیکه بداند هر که خدا را یاد کند ، خدا همنشین اوست احتیاج به هیچ وعظی ندارد/ والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته/ الاقل محمد تقی البهجه

 

سالنامه«العبد» را هم دفتر تنظیم و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی محمد تقی بهجت منتشر کرده است. سالنامه ای بسیار خوش دست و جمع و جور با طراحی زیبا و مملو از خاطرات و نصایح این بزرگ .

جلد این سررسید چرمی است که نقش ها و نام سررسید بصورت برجسته روی آن نقش گرفته است. که مدیر هنری آن «مجید زارع» است . کسی که موجی از جلد ها و قالب های  فانتزی و عجیب و غریب برای کتاب های دفاع مقدسی و ادبی ایجاد کرده است.

02537833371

bahjat.ir


7- یک سررسید جالب ِ زنانه و دخترانه بدون فانتزی های مرسوم بنام «دت». نام و زندگی نامه بانوان اسوه تاریخ اسلام ، آیات و روایات مربوط به بانوان ، احکام  مرتبط با بانوان از رساله اجوبه الاستفتاءات ، سخنان و جملاتی از شاعران و سخنوران زن ، نکات خانه داری ، نکات پزشکی ، بارداری  و ... همه در این سررسید آمده است:

البته طالع بینی و پ ن پ و ... آمده در این سررسید کمی توی ذوق می زند. اما خب برای دخترهاست دیگر:دی

09191482043

dokhtaranehavva.ir


8- و یک سررسید ویژه هیئتی ها با عنوان «هیئت»

تلفن همراه: 09140708085



همه این سررسید ها را در شیراز می توانید از فروشگاه بچه های کتاب واقع در خیابان ملاصدرا، خیابان معدل تهیه کنید: 09173187630

فعلا همین

التماس دعا...

۶ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ فروردين ۹۳ ، ۱۹:۳۷
سید مهدی موحد

سلام

معرفی کتاب یک بحث است و نقد و بررسی کتاب یک بحث دیگر...

حالا اگر بخواهی در مورد چرایی کتاب حرف بزنی می شود بحث سوم...


موضوع این مطلب کتاب های «قطور» در حوزه «دفاع مقدس» منتشر شده توسط «انتشارات سوره مهر» است. و وجه تسمیه آن هم سر و صدایی است که اخیراً در مورد کتاب «لشکر خوبان» شد.

قبل از اینکه برویم سراغ خود کتابها چند مقدمه ی قابل تأمل- البته به زعم حقیر- عرض میکنم :

1-                  مسئله تبلیغ کتاب و جریان سازی در حوزه معرفی کتاب خودش کلی حرف دارد. آن هم کتاب های دینی وانقلابی.  اما اخیراً فضای فرهنگی کشور با پیشتازی کتاب «دا» توسط انتشارات سوره مهر و کتاب «خاک های نرم کوشک» توسط آقای «عاکف» و انتشاراتش که بعداً مشهور شد – انتشارات ملک اعظم- شروع شد و موج هایی بعداً روی آن سوار شدند. – مثل کتاب «مفاتیح الحیاه» و کتاب «شرح اسم»-

این کار که به نحوی «هوشمندانه» و برنامه ریزی شده توسط بعضی از دست اندرکاران انتشارات سوره مهر رقم خورد انصافاً جای تقدیر دارد. و طبیعی است که این انتشارات همه ی هم و غمش را صرف معرفی کارها و تولیدات خودش بکند. و حتی در معرفی آثار خودش هم اختیار گزینش داشته باشد و بر اساس سلائق یا مناسبات درون سازمانی اش اثری را بر اثر دیگر ترجیح دهد. – باز صحبت در مورد تبلیغ کتاب توسط این انتشارات هم بماند برای بعد-

اما چند مسئله اولیه این است که به هر حال این انتشارات وابستگی دولتی دارد. وابستگی به حوزه هنری را هرچقدر هم که فارغ از چرخش مالی اش باشد باز در ارتباطات و گشاده بالی اش در تبلیغات غیر قابل اغماض است.

درست است که این ناشر باید مطالبه گر حق خود باشد اما آن دولتی هایی که صرفاً پاسخگوی این مطالبه هستند باید بیشتر حواسشان باشد.

اگر فقط در موردنسبت بازدید رهبر معظم انقلاب از نمایشگاه های کتاب به این نکته توجه کنیم ، حضور همیشگی ایشان همراه با کیفیت و کمیت ، تبلیغات بعدی و حتی کتابهایی که حضرت آقا معرفی می کنند با این انتشارات کمی دلگیر کننده خواهد شد... – بگذریم-

2-                  در مورد سیر کتب حوزه دفاع مقدس از زمان جنگ تا کنون و به خصوص سالهای اخیر هم از حیثِ زاویه نگاه به این موضوع و هم عوامل وابسته به این زاویه مانند قطر کتاب ها ، طراحی ها ، زبان و ادبیات و .... نیز مسئله ای قابل توجه است که قلم آقای «حسام مظاهری» در سرمقاله شماره ششم نشریه ی تازه از توقیف درآمده ی هابیل با عنوان «خطر سقوط بهمن» به عنوان یک نگاه جامعه شناسی تا حدودی هم نظر ها را به این مسئله متوجه می کند و هم از چند جهت موضوع را بررسی کرده است.

هرچند این مقاله قاعدتاً نمی تواند تحلیل کننده ی جامعی باشد اما جای بحث و گفتگو را باز می گذارد.

که می توانید این مقاله را هم در نشریه ای که تهیه کرده اید یا تهیه خواهید کرد بخوانید 

پیشنهاد من به همه دوستان فعال در حوزه دفاع مقدس مباحثه گروهی روی این موضوع است. موضوع فربه شدن کتاب های دفاع مقدس و البته چرخش زاویه نگاه ها ، قلم ها ، علاقمندی های سوژه ها و البته مسئولین و جامعه و ...


3-                  و مقدمه سوم هم باید ها و نباید ها در «جوگیری» های عمومی در مورد آثار منتشر شده و الگو گیری های لازم برای فرصت های دیگر است که در معرفی کتاب «دسته یک» به آن اشاره خواهم کرد.



و اما کتاب ها:

  • جاده های خلوت جنگ
  • جاده ی جنگ
  • همپای صاعقه
  •  ضربت متقابل
  • جنگ دوست داشتنی
  • دسته ی یک
  • دا
  • بابانظر
  • نورالدین پسر ایران
  • پایی که جاماند
  • لشکر خوبان
  • کوچه نقاش ها


            جاده های خلوت جنگ:

از بین این کتاب ها ، خودم هنوز «جاده های خلوت جنگ» و «جاده ی جنگ»را نخواندم.

در مورد کتاب جاده های خلوت جنگ ،شاید عدم این توجه و البته عدم تبلیغات گسترده برای این کتاب ، مسئله ای باشد که خود «محسن مطلق» در مصاحبه هایش مطرح کرده است:« این کتاب نمی تواند مخاطب عام داشته باشد و بیشتر به درد کسانی می خورد که بر روی جنبه های خاصی از جنگ تحقیق می کنند. جامعه شناسان، روانشناسان و محققان این چنینی می توانند مخاطبان این کتاب باشند.»


جاده های خلوت جنگ خاطرات خود مطلق است. از زمانی که وارد پایگاه مقاومت مسجدشان می شود تا پایان جنگ... یعنی از روزهای منتهی به پیروزی انقلاب تا ایام پذیرش قطعنامه.

این یعنی از روزهایی که نسیم اتفاقی غیر طبیعی بنام «جنگ» در یک جامعه می وزد تا موجی که خیلی ها را با خودش همراه می کند و می برد تا قلب اتفاق و بعد «هشت سال» از عمر هزاران نفر را درگیر می کند. «جامعه ای» تشکیل میشود. و به نظر من «تمدنی» . آدم ها مسئولیت می سازند و مسئولیت می پذیرند. و در یک کلام «زندگی» می کنند.

آوردن اسامی و سِمَت ها در این کتاب مسئولیتی را برای نویسنده بوجود آورده است که نتواند ذره ای از «حقیقت تاریخی» به «تخیل» بپردازد که البته وقتی «راوی» هر واقعه فقط یک نفر باشد ناگزیریم خیلی از وقایع را از زاویه ی دید راوی ببینیم و او هم هرچیزی را آنطور که خودش دیده و یا حتی «فکر کرده که دیده» به تصویر می کشد.

آنچه در مورد این کتاب که سال «87» منتشر شده است در بالا نوشتم همه تصوراتی است که از تورق کوتاه بر این کتاب به ذهنم آمد و هر چند که این کتاب فکر کنم با همه ی اینکه «655 صفحه» دارد به چاپ سوم رسیده است باز مرا ترغیب به خواندنش نکرد. لااقل در این زمان. امّا با تصوری که از قلم مطلق در کتاب «زنده باد کمیل» دارم به نظرم بی پیرایه گی و شیوایی قلمش نسبت به خیلی از تاریخ نگاران جنگ می چربد....

شاید روزی آن را خواندم




جاده ی جنگ:

این یک رمان تاریخی است که شروع اش از سال 1320 و از واقعه حمله ی روس ها به ایران شروع می شود و نهایتاً قرار است! با پایان جنگ تمام شود. رمانی که نهایتاً «چهارده جلد» و به روایت دیگری «بیست جلد» تخمین زده شده است. چون تا کنون پنج جلد آن بیشتر منتشر نشده است . هرچند دو جلد دیگر آن نیز نوشته شده است ، اما در این هفت جلد تازه واقعه رسیده است به قبل از پانزده خرداد سال 1342 . «منصور انوری» نویسنده این کتاب گفته است که چند جلدی را از این واقعه تا انقلاب خواهد نوشت و مابقی هم سهم دفاع مقدس خواهد شد.

اولین جلد این کتاب سال 89 توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است و به قول معروف نهضت انشالله ادامه خواهد داشت.

در این رمان نزدیک به صد نفر شخصیت وجود دارد .

هرچند تعداد صفحات این کتاب چشم آدم را از نزدیک شدن به آن می ترساند اما وقتی یک پیرمرد در شهر کوچک «سورمق» گفت که هر پنج جلد را خوانده است و منتظر مابقی مجلدات است و بعد از «خوشخوان» بودن کتاب تعریف می کند آدم را قلقلک می کند که به خاطر ضرورت تاریخ هم که شده بالاخره بخواندشان.

این رمان  موفق به دریافت دوره چهاردهم جایزه «کتاب فصل» و هشمتین دوره جایزه «قلم زرین» نیز شده که البته تا آنجا که یادم هست بی سر و صدا هم نبود.

منصوری برای این کتاب قریب به ده سال از عمر خود را صرف تحقیق کرده است.



       کتب همپای صاعقه و ضربت متقابل:

این دو کتاب از جمله اولین کتابهای قطوری بود که در حوزه دفاع مقدس منتشر شد و البته تا حدودی مخاطب عمومی هم پیدا کرد. قبل تر ها مرکز پژوهش های سپاه دوره های چند جلدی از مسائل ریز جنگ منتشر کرده بود که قاعدتاً مخاطب خاص داشتند اما این دو جلد کتاب که باز میگردد به کارنامه عملیاتی «لشکر 27 محمدرسول الله (ص)» در دو بازه زمانی یعنی «دی ماه 1360 تا تیرماه 1361» و «تابستان 1361» هم ابتدا بصورت خرید های ارگانی در چرخه ی هدایای دولتی و ارگانی قرار گرفت و به جرگه دکور های کتابخانه های شخصی پیوست و هم جوانان فعال در عرصه فرهنگ دفاع مقدس با پشتوانه نام این لشکر و فرماندهانش به خصوص حاج احمد متوسلیان و ابراهیم همت و عده ای هم با نام «گلعلی بابایی» به سراغ این کتاب ها رفتند.

در تدوین این دو کتاب «پژوهشی» آنقدر اسم از سرداران و بزرگان جنگ آمده است که نوشتنشان هم حوصله می خواهد و هم وقت....

این دو کتاب که هر کدام حدود هزار صفحه در مورد عملیات های انجام شده توسط این لشکر در ایام یاد شده می باشد از چند نظر قابل تأمل هستند:

اول اینکه ریز شدن در امورات عملیات تا حد مکالمه ی بیسیم ها در سطوح فرماندهی اتاق جنگ تا بین گردان ها در لحظات مختلف مانند شروع عملیات تا پاتک ها و تثبیت مناطق و همچنین لحظات بحرانی از گم شدن یگان تا خارج از برنامه عمل کردن و ... نگاهی واقعی به جنگ به خواننده خواهد داد.

دوماً نحوه ی رفتار فرماندهانی که متوسط سِنی شان بیست و هفت هشت سال بود نیز هم از نظر روانی و قدرت خود باوری و البته «خداباوری» برای ما الگوی خوبی است. فراموش نکردن تحقق وعده های الهی آن هم در بدترین شرایط ظاهری یک کشور سرمایه ی عظیمی است.

سوماً آنچه که در مورد این لشکر در تدوین کتاب ها اتفاق افتاد- هرچند همین هم ابتر ماند – بایستی برای تمام لشکر های دیگر نیز صورت بپذیرد. جنگ ما فقط جنگ یک لشکر و چهار شهید شاخص نبود.

در کربلای 4 که به شکست منجر شد ، تنها لشکری که توانست خط را بشکند و به اهداف اولیه اش برسد لشکر 19 فجر بود... و این مشتی است نمونه خروار از نگفته های دیگر... اگر دوکوهه را بچه های پایتخت نشین ماندگار کردند پادگان معاد یا شهید فرجوانی فعلی دوکوهه ی بچه های فارس بود که حالا قسمتی مخروبه از پادگانی آموزشی در نزدیکی اهواز است....

حال این از کم کاری ارگان های مربوطه است یا هر چیز دیگری خود جای بحث دارد...

 

لازم به ذکر است که الآن مجموعه یادداشت های شهید باقری که در پنج جلد منتشر شده است از بابت کارکردی که عرض شد منبع غنی ای به حساب می آید.



         جنگ دوست داشتنی:

این کتاب از جمله کتاب هایی است که به نظرم جای کار بیشتری دارد. از اولین کتابهایی است که جزئیاتِ مگو! را تا حدی گفته است.

اینکه فضای فرار در دفاع مقدس ما به تصویر کشیده شود . اینکه رزمنده ی ما به ترس اقرار کند. به اینکه دست مجروحی را به زور از پایش باز کرده تا بتواند فرار کند... اینها چیزی نبود که بشود به راحتی گفت... و سعید تاجیک کمی از اینها را گفته است .اما با تکمله هایی که نهایتاً از شأن اصل اتفاق چیزی را کم نکرده است...

متأسفانه این کتاب را دوستی از من  امانت گرفته است که نمی دانم کیست و خیلی وقت پیش آن را خوانده ام و برای حرف زدن بیشتر درباره اش نیاز به تورق دارم ...

لذا همینجا باز از دوستانی که کتاب از حقیر امانت گرفته اند خواهش میکنم کتاب ها را بازگردانند....



       دسته یک:

به نظر من بجای خیلی از کتابهای خاطرات جنگ باید کتاب «دسته یک» را به عنوان یک مدل و یک اتفاق جدید در نظر گرفت. وقتی راوی یک نفر باشد ، اتفاق از یک منظر روایت خواهد شد و اینجا قهرمان داستان ناگزیر گوینده است . چیزی که در همه کتاب های خاطرات شفاهی که قائم به یک گوینده است دیده می شود. حتی کتاب های خاطرات انقلاب...

اما دسته یک کتابی متفاوت از این منظر است. جنگ تحمیلی در این هشت سال «هزار روز» عملیات رزمی داشته است و مابقی آمادگی و مانور و زندگی.... . و حالا در این کتاب خاطرات «یک شب» از «یک عملیات» توسط «بازماندگان» از «یک دسته» است!!!

«اصغر کاظمی» ،محقق و تدوین گر این کتاب است که به همراه چندین نفر دیگر چندین سال تلاش کرده اند تا این کتاب که خود  «جلد اول» از یک مجموعه ی دوجلدی است تهیه شود و سال «1385» برای بار اول منتشر شود.- کتابی که من دارم مربوط به سال 87 است و چاپ پنجم می باشد-

کاظمی به خاطر سهولت در جمع آوری اسناد والبته میزان سازمان یافتگی و همچنین آشنایی قبلی به سراغ «دسته یکم» از  «گروهان یکم» از «گردان حمزه» از «لشکر 27 محمد رسول الله (ص)» رفته است و با در نظر گرفتن معیار هایی چون نوع عملیات در امکان بروز اتفاقات مختلف و شرایط متنوع ، «یک شب» از عملیات «والفجر هشت» را که در «جاده ام القصر» در عمق 17 کیلومتری خاک عراق و در نزدیکی مرز عراق و کویت در روز 24بهمن ماه سال 64 را روایت کرده است.


این درگیری ساعت 22:20 دقیقه شروع شد و حدود 90 دقیقه درگیری گروهان یکم طول کشید تا گروهان دوم و سوم پیشروی را ادامه دهند و گروهان یک بتواند قبل از سپیده دم عقب نشینی کند. در ده دقیقه اول این درگیری هفت نفر از اعضای این دسته شهید و تا پایان مدت درگیری چهار نفر دیگر و نهایتاً سه نفر هم در زمان عقب نشینی یا تخلیه مجروحین به شهادت رسیدند. و این یعنی از دسته ی «29 نفره» ی یکم ، «14 نفر» آن شب شهید شدند.

و نکته مهم در این کتاب این است که سعی شده روایت یک شب از یک عملیات توسط یک دسته نگاشته شود. و این تعدد راویان اتفاق زیبایی است در بحث خاطرات شفاهی.

در بخش اول این کتاب که «580 صفحه» را شامل می شود تنها با «دوازده نفر» از بازماندگان این دسته صحبت شده که هرکدام آنچه که دیده اند را گفته اند و در باره ی یک یا دو شهید که بیشترین اطلاعات داشته اند نیز روایت کرده اند و بعد هم مستندات ارائه شده است. و مابقی کتاب به گروهان و فرماندهان کتاب پرداخته است.

روایت اعضای «کوچکترین واحد رزمی» و نه فرماندهان از عملیات و توپ و خمپاره و ترکش و ... را در کمتر کتاب دیگری به این شکل خواهید دید.

و اما افسوس:

روایت بازماندگان یک دسته از یک شب عملیات در حدود 800 صفحه -آن هم فقط جلد یکم- را بسط دهید به تعداد دسته هایی که در هشت سال دفاع مقدس زندگی کرده اند.... آنوقت هجم نپرسیده ها و ننوشته ها را می شود فهمید... از دست دادن رزمندگام و گذر زمان از دست رفتن «گنجِ» دفاع مقدس را برایمان ارمغان خواهد داشت. بزرگترین سرمایه فرهنگی ، اجتماعی و «هویتی» ما . چیزی که سالها عقب افتادگی ما را جبران کرد و قرنها می توانیم بر آن سوار شویم و پیش بتازیم .




        دا:

کتاب «دا» دیگر نیاز به معرفی ندارد. همه می شناسندش. خاطرات «سیده زهرا حسنی» را که «سیده اعظم حسینی» زحمت «تدوین» آن را کشیده است. خاطرات یک دخترشانزده هفده ساله یِ کُرد ، که در خرمشهر زندگی می کند. روایت بیست روز اول جنگ...

دقت کنید: دختری نوجوان ، روستایی ، نیمه کِرد ، عَرب و فارس

و اولین روزهای جنگ....

در مورد این کتاب فارغ از آنچه تا کنون خوانده اید و شنیده اید چند نکته را مختصراً می توان مورد توجه قرار داد:

کتاب دا نوعی «تحول» در «بازار نشر» کتاب های جنگ است . آن هم از دو جهت: اول نوع تبلیغات ، معرفی و عرضه ای که در جامعه داشته و دوم که برخواسته از همان اتفاق اول است این است که با سوق دادن توجه نویسندگان ، اصحاب خاطره ، ناشران و ... به این نوع آثار نوعی ایجاد تجربه که بعدتر در آثار منتشر شده ی بعد از آن به شدت دیده شده می شود بوجود آمد که  مایه خیرات و برکات زیادی شده است ...

تلاش دست اندر کاران دا برای معرفیِ غیر معمول ، مثل استفاده از شهرت بازیگران ، ساخت تیزر های تبلیغاتی ، ارسال ویژه برای انواع و اقسام نویسندگان خودی و غیر خودی و ... نوعی موج را پدید آورد که فرصتی برای «خوب یا بد» کردن اثر را از مخاطبین گرفت. یعنی کسی نتوانست از این منظر که ضعف و قوت های این اثر چیست اظهار نظر کند.

آیا دا واقعاً پدیده بود؟

این سوال از نظر خود اثر مهم نیست. چون قطعاً دا دارای خصوصیاتی است که در آثار قبل کمتر دیده می شد. آنچه که در مورد دا مهم است نوع عرضه اثر است.

نمی خواهم خیلی موشکافانه بحث کنم وگرنه با اطلاعی که از سناریوی تبلیغی این کتاب دارم می توان چیزهای دیگری را هم مطرح کرد. از جمله تیراژ هایی از کتاب که دولتی خریداری شد و هنوز هم در کتابخانه های افراد یا ارگان ها پلاستیکشان باز نشده. یا حتی اینکه خیلی از کسانی که به به و چه چه شان در مورد این اثر بالا رفت یا چاره ای جز این حرف نداشتند یا از این طریق در جبهه ی این طرفی ها برای خودشان آبرویی به هم زدند و ... بگذریم!

اینکه تلاش شود نگاه عمومی اجتماع به سمت و سوی کتاب و کتاب خوانی برود ، آن هم در این قد و قواره خودش به اندازه کافی اتفاق میمونی است که زواید را پوشش می دهد.

اینکه نویسندگان دیگر و ناشران دیگر بدانند می توانند بنویسند ، بفروشند و خوانده شوند. اینکه مخاطبین بدانند می توانند به کتاب های قطور توجه کنند. اینکه خیلی ها به صرافت این بیفتند که خیلی حرفها هنوز از جنگ نزده مانده و تا فرصت هست برای «تاریخ و تمدن» مان «باید» زده بشوند- حتی اگر فعلا خوانده هم نشود- ....

اما در مورد خود کتاب دا پرونده ی هفته نامه پنجره ، کار خوبی است و خواندنی... و بزرگترین مسئله ای که به نظرم باید در این کتاب مورد توجه باید قرار بگیرد همان چیزی است که قبلا در راحیل گفته ام.


دریافت ویژه نامه


من در کتاب دا ، یک دختر روستایی را به عنوان راوی نمی بینم. یک زن تهرانی را می بینم که دارد حرف میزند. از دید او همه چیز را می بینم. من در دا دقیقا تلفیق خانم های حسینی را می بینم. نمی توانم درک کنم توصیفات ارائه شده در کتاب را یک دختر نوجوان کرد که در خرمشهر زندگی می کرده است دارد بیان می کند. او این چیزها را آن موقع نمی دیده. این ها را الان می بیند. می فهمد. بعد از سالها بزرگتر شدن و پخته شدن. برای من که سن ام قد نمی دهد باز تصویری از آن شرایط نیست.....

اما همین ضعف های این کتاب ، در کتاب هایی که بعداً منتشر شده است به شدت کمتر می بینیم. زیاده گویی ها....روایت های واقعی و عینی تر.

اما اینها نیاز به نقد بیشتر دارد. نیاز دارد دا نقد تخصصی بشود نه جلسات معرفی و بازاریابی به اسم نقد!

-         -اما باید این را هم بگویم که تا قبل از دا ماه ها را در خرمشهر سپری کرده بودم. در ایام اردوهای راهیان نور . اما بعد از خواندن دا فقط دل کردم دوبار از خرمشهر بگذرم . آن هم بالاجبار!-



       بابانظر:

بعد از کتاب دا ، کتاب «بابانظر» که خاطرات شهید «محمد حسن نظر نژاد» است که «سید حسن بیضایی» زحمت مصاحبه ی آن و «مصطفی رحیمی» زحمت تدوینش را کشیده است تبلیغ و موج آفرین شد.

اگر داد 800 صفحه درباره بیست روز جنگ است ، این کتاب «520 صفحه» از هشت سال جنگ را روایت می کند. آن هم از شخصی که بیش از 140 ماه در مناطق جنگی بود. در بستان چشم و گوش چپ خود را از دست داد و در فکه کمرش شکست.در فاو قفسه سینه اش شکافت و گازهای شیمیایی به ریه اش رسید و ... نهایتاً وقتی جنگ تمام شد از 160 ترکشی که به دنش خورده بود تنها 57 ترکش از بدنش خارج شد و 103 ترکش در بدنش باقی ماند و برایش جانباز 95% نوشته بوند...

این سردار مشهدی در سال 75 بر اثر جراحات به شهادت رسید.  در این کتاب «520 صفحه ای» به خاطر ضرب آهنگ تند و حذف خیلی از زواید ظاهری و همچنین تنوع موضوع ها و وقایع ، عبور اشخاص و اسامی از دیدگان درکنار مناطق و عملیات های متنوع و همچنین وقایع بعد از جنگ تا سفر شهید نظر نژاد به آلمان جهت مداوا زیبایی و حلاوت خاصی نسبت به دیگر کتابهای هم صنف اش دارد و به نظر من خواندنی تر هم هست.

-         لازم به ذکر است که در اغلب کتابهای تاریخ شفاهی مصاحبه گر و تدوین کننده افراد مختلفی هستند که گاهی با سالها فاصله ی زمانی تلاش میکنند تا اثری خلق شود. –



       نوالدین، پسر ایران:

کتاب «نورالدین پسر ایران» هم به اندازه کافی سر و صدا راه انداخت . خاطرات «سید نورالدین عافی» که توسط «معصومه سپهری» تدوین شد.

این کتاب پر حجم – 700 صفحه- از نظر تنوع مناطقی که جناب آقای عافی حضور داشته اند – از غرب تا جنوب- و به واسطه مسائل ومشکلاتی که برایشان در مجروحیت ها پیش آمده و به قول معروف فضایی اکتیو و پُر زد و خورد را در خود دارد خواندنی است.

البته در این کتاب همانطور که رهبر معظم انقلاب هم اشاره فرمودند نقش همسر جناب عافی نادیده گرفته شده است.

خانم سپهری که کارهای متعدد دیگری در حوزه ی تاریخ شفاهی در کارنامه ی خود دارند به مرور به نوعی پختگی در مصاحبه و استخراج وقایع از خاطرات پنهان گوینده ها رسیده اند که در کنار قلمشان ستودنی است.

برای تماس با خانم  سپهری می توانید با ایمیل: SEPEHRI14M@YAHOO.COM  مکاتبه کنید

سر زدن به وبلاگ ایشان هم خالی از لطف نیست:     PARVANEGI.BLOGFA.COM

 



        پایی که جاماند:

این کتاب هم تقریباً همزمان با کتاب نورالدین در جامعه خودنمایی کرد.

پایی که جاماند خاطرات و «یادداشت های روزانه» ی «سید ناصر حسینی پور» از دوران اسارت شان است.

نکات قابل عرض در مورد این کتاب اولاً خاطرات «بی پرده» ی دوران اسارت است. تصویر سازی شکنجه ها و آسیب های جسمی که ملموس تر از شکنجه های روحی است برای خواننده در این کتاب برای اولین بار نشان داده شده است.

البته اینکه مدتها پای به پوست آویزان یک انسان با کرم هایی که مدام از آن تغذیه می کنند و تعفن اش در کنار سرکردن کنار سطل های مملو از مدفوع و ادرار انسان ها و ... را بگویی و کسی بخواند حتی اگر «770» صفحه هم مدام تکرار شود باز نمی تواند حق مطلب را ادا کند.

و این تکرار شکنجه ها و اتفاقاتی که شاید یک سوم کتاب را در بر بگیرد برای منِ خواننده است وگرنه گوینده هر ثانیه اش را واقعه و دردی جدید برای خود دیده است.

و نکته دیگر باز برمیگردد به لحظه و منطقه ی اسارت. «هور العظیم» هم از جمله مناطق عملیاتی مظلوم و عجیب جنگ است که کمتر از آن روایت شده است و همچنین حس و شرایطی که یک رزمنده به اسارت در می آید. همزادپنداری با یک «اسیر» در لحظه ی اسارت که دیگر کاری از دستش بر نمی آید و «مجبور» به پذیرش هرنوع اهانت و فشار روانی و جسمی اش می کند به غیر از آنکه «ایثار» را می فهمد آدم را وا میدارد تا هیچ وقت در شرایط اش قرار نگیرد و به نوعی «پایداری و ایستادگی» را برای مغلوب نشدن به هر طریق برگزیند و درباره ی آن «تسامح» ی با خودش نکند. و البته این آمادگی می خواهد.

کتاب «پایی که جاماند» شاید از نظر همان پویایی با کتاب نورالدین پسر ایران متفاوت باشد و مخاطبش خاص تر اما پیامش در کل ایستادگی است و صبر و استقامت و البته «قدرشناسیِ عافیت» .

و نکته آخر تلاش و دغدغه ی آقای حسینی در یادداشت های روزانه که جزء ضروریات هر جامعه ای است. به خصوص جوامعی که ادعای تمدن سازی دارند و می خواهند فرهنگ و تمدنی اختصاصی داشته باشند و مجبورند از هر تجربه برای عمومی استفاده کنند.- در مورد لزوم یادداشت های روزانه هم انشالله بعدا خواهم نوشت-




         لشکر خوبان:

کتاب لشکر خوبان برای اولین بار سال «84» چاپ شد!!!!


اما چرا حالا دیده شده است؟


معلوم است دیگر. آقا در مورد آن تقریض نوشته اند. کاش آقا می نشستند و درمورد همه ی کتابهایی که ارزش خواندن دارند هی تقریض می نوشتند.... جای همه ی ارگان ها و افرادی که باید مُعَرِّف کتاب ها برای اهل اش باشند.... جای ما هایی که باید مُرَوجِ دردمند کتاب باشیم. جای ماهایی که اصلاً کتاب نمی خوانیم که حالا دنبال کتابهای خوب اش باشیم!!!!

کتاب لشکر خوبان درباره لشکر 31 عاشورا ست. لشکری که فرمانده اش شهید «مهدی باکری» بود. این کتاب خاطرات «مهدی قلی رضایی» است که خانم معصومه سپهری که «نورالدین پسر ایران» را چندین سال بعد از این کتاب نوشت آن را نگاشته است.

خانم سپهری فلسفه خوانده اند. همسر جانبازی هستند که دو پایشان را قبلاً جاگذاشته اند. جانبازی غواص.....

اینها را گفتم تا متوجه باشیم که تدوین گر این کتابها هرچند خودش در جنگ نبوده اما از سر بی دردی ننوشته است. مطمئناً هر سطر را که نگاشته با خودش کلنجار رفته است از اینکه آیا حق مطلب ادا شده است یا نه؟

تاریخ دقیق این عکس معلوم نیست اما اسامی بچه‌هایی که در این تصویر حضور دارند عبارتند از (سمت چپ): آسیه باکری(فرزند شهید حمید باکری)، مصطفی همت(فرزند شهیدمحمد ابراهیم همت)، مهدی همت (فرزند شهید محمد ابراهیم همت) و احسان باکری(فرزند شهید حمید باکری)


و این در بین نویسندگان زن که خود در عملیات نبودند غنیمتی است. چرا که توانایی هایشان را هم  رزمندگانی که بعدها نویسنده شده اند ندارند...

رهبر انقلاب خطاب به معصومه سپهری: دو کتابی که شما تالیف کردید تحقیقاً مصداق جهاد فی سبیل‌الله است

در مورد این کتاب خانم سپهری توضیحاتی در وبلاگشان نوشته اند که خواندنی است....

http://www.parvanegi.blogfa.com

همین!




        کوچه نقاش ها:

خاطرات «سید ابوالفضل کاظمی» را خانم «راحله صبوری» در چندین سال ثبت و بعد هم تدوین کرده اند.

این کتاب «پانصد صفحه ای» نیز به غیر از اصل مطلب که روایت روزهای جنگ است از چند جهت خاص است.

اول باز تنوع مناطق عملیاتی از غرب تا جنوب و دوم ارتباط آقای کاظمی با نخست وزیری وشهید رجایی در اوایل انقلاب که باعث حضور ایشان در روزهای اول جنگ در مناطق شده است.

همراهی ایشان با شهید چمران و روایت از نحوه ی جنگ شهید چمران . این کتاب از جمله نادر کتابهایی است که به صراحت به نحوه ی حضور رزمندگان لبنانی در اوایل جنگ همراه با شهید چمران اشاره کرده است.

شخصیت فردی و خانوادگی آقای کاظمی که به نحوی بچه ی پائین شهر تهران بوده و به قول معروف از داش های تهران ، کفتر باز و اهل مرافعه و دعوا و ... بودند. و امانت داری زیبای خانم صبوری در حفظ عبارات و تکیه کلام های داش مشتی وار آقای کاظمی در همه جا. حتی در قرارگاه و موقع توجیه عملیات.

گاهی نمی توان برای برخی اصطلاحات واژه ای انتخاب کرد که حق مطلب را ادا کند. وقتی آقای کاظمی می گوید برایش «یک شیش» آوردم ... یعنی شیش آورده است. و این اصطلاح تخته نرد را نمی توان با هیچ واژه ای در لغت نامه همراه کرد....

این روحیه ی آقای کاظمی باعث شد که در عین مسئولیت و  گردان راه انداختن باز نیرویی آزاد باشد. سر زیر نظم و قانون نکند. هرجا می خواهد برود و هرجا خواست نرود... و از این بابت این کتاب شیرین را واقعاً نمی شود به راحتی به بچه های فرهنگی کار امروز زیاد معرفی کرد. چرا که همینطوری اش بی قاعده هستند و خدا نکند برایش مصداق و نمونه ای شیرین بیابند!!!!

 

آقای کاظمی یک «هیئتی» به تمام معناست. کسی که قبل از سنگر برای نیروهایش فکر حسینه‌ی مقرّش هست و قبل از توجیه عملیات فکر سینه زنی‌اش!

این کتاب ، یک کتاب محرمی است. یک کتاب هیئتی است . یک کتاب امام حسینی(ع) است به تمام معنا....

وقتی آقای کاظمی از جلسه توجیهی می آید بیرون و میبیند شاطرها دورهم هستند و چون شب شهادت است با همان شاطر ها بساط روضه و شور و سینه زنی را راه می اندازد.... چه می توان گفت دیگر.

کتاب کوچه نقاش ها که اسم محل زندگی آقای کاظمی است پر است از این اتفاقات و تکیه کلام های شیرین. حتی پای مجروحیت و درد هم آدم دلش غنج می رود...

حتی وقتی می بینی حرف از تفرقه و تصمیمات اشتباه مسئولین وسط می آید...

من این کتاب را حتی بر نورالدین ترجیح می دهم...



دریافت فایل معرفی های فوق

والسلام...

۸ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ آذر ۹۲ ، ۰۴:۰۴
سید مهدی موحد

هو المحبوب


سلام

سه اتفاق جدید در این باغچه ی خودمانی صورت گرفته که به مرور غنی تر خواهد شد:

اول: راه اندازی پیشخوان نشریات است 

و 

دوم:: معرفی مراکز پژوهشی ، تولیدی و توزیعی محصولات فرهنگی در استان فارس

و

سوم::: خبرنامه پیامکی و ایمیلی فرهنگی ، مرتبط با فضای کتاب و اندیشه


در بخش پیشخوان نشریات بعضی نشریات کمتر دیده شده معرفی خواهند شد. قاعدتاً این با نقد و بررسی نشریه و مقالات متفاوت است و صرفاً معرفی است. لذا در صورت امکان بصورت مجزا در مورد هر شماره نشریات مطالبی نگاشته خواهد شد.


در بخش موسسات هم ، با نگاه به مراکز خصوصی یا تقریباٌ خصوصی که یا تولید محصولات فرهنگی فکری دارند یا توزیع کننده و فروشنده هستند و یا مراکز علمی پژوهشی مرتبط با حال و هوای باغچه معرفی خواهند شد.

البته قصد حقیر این است که هم لیستی از محصولات مراکز ارائه شود و هم آخرین محصول تولید یا ارائه شده نیز در ذیل هر مجموعه معرفی شوند. 

در مورد مراکز نظری هم معرفی برنامه های عمومی مدنظر قرار خواهند گرفت.


البته این شروع نیازمند همراهی خود دوستان فعال در هر موسسه است. هم در ارائه لیست محصولات و هم در معرفی به موقع محصولات تازه تولید شده به حقیر.

راه ارتباطی هم : b.ketab@gmail.com  است.


سعی دارم با مذاکره با دوستان صاحب اثر یا صاحب برنامه ، تمهیداتی رقم بزنم که در صورت مراجعه دوستی از طرف این باغچه به آن مرکز بتواند تسهیلاتی مانند تخفیف هم دریافت کند....


یا حق!



۵ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۴ آذر ۹۲ ، ۱۴:۲۷
سید مهدی موحد

بنام خدا...


می خواستم نوشته ام را با این جمله شروع کنم:

«این هم مایه ی فخر است و هم مایه ی سر افکندگی که باید بنشینیم تا شخص اول مملکت بیایند کتابی را معرفی کنند* تا شاید موجی برای خواندن کتاب ایجاد شود...»


اما دیدم:

اولاً ؛ سالهاست ره بر انقلاب دارند در باره کتاب و کتابخوانی حرف می زنند و باز کَکِ ما هم نمی گزد... تا جایی که ایشان می گویند دیگر میترسم گفتنم مصداق لغو** پیدا کند!!!


دوماً ؛ خب حالا که رسانه های ملی و غیر ملی این وظیفه ی ذاتی خودشان را ایفا نمی کنند ، حالا بهترین تریبون ملی سهمی به این مسئله داده است و این خودش خیییییلیییی مهم است... الحمدلله.


سوماً ؛ خود اینکه شخص اول مملکت دارند به ما ها «شیوه ی صحیح مطالعه» را آموزش می دهند. یعنی بر اساس یک نیاز و هدف بیایید بروید کتاب بخوانید. اینقدر «شلخته خوانی» نکنید. و خیلی چیزها هست که به آنها توجه نمی کنید و ...


چهارماً ؛ اینکه کتاب «منبع و مرجع» ای امین و قابل اطمینان و قابل رجوع بوده و هست. بروید سراغ این مرجع و از آن استفاده کنید.... ( البته استثنا هم دارد این قاعده)


  پنجماً ؛ خوشحالم از این کار رهبر انقلاب و امید وارم آقایانی که در هرجایی در هر اندازه ای «ضریب تأثیر» دارند یاد بگیرند و در حد خودشان مبلغ و رسانه باشند. از دو نفر تا هزاران نفر....


ششماً ؛ بگذریم!


.....

الحمدلله با دو سه گزارشی که صدا و سیمای جمهوری اسلامی کار کرد و البته نوشتارهایی که اهل اش درباره کتاب«ریشه ها» داشتند ، نیاز به معرفی زیادی نیست.


کتاب ریشه ها را «الکس هیلی» روزنامه نگار سیاهِ آفریقایی الاصل و مقیم آمریکا نوشته است. کتابی در «هفتصد صفحه» که اگر چه در قطع تقریبا پالتویی منتشر شده اما به واسطه خط ریز اش دست کمی از کتاب های رقعی ندارد. 




ریشه ها در ظاهر داستان زندگی خاندان هیلی است. از زمانی که آبا و اجدادش را به عنوان «برده» اسیر کردند تا حال اش. اما در باطن ، ریشه ها سرگذشت میلیون ها آفریقایی است . و شاید بهتر بتوان گفت که سرگذشت «آمریکا» ست. سرگذشت آدم هایی که تمدن آمریکا را رقم زده اند. سرگذشت «ارباب» هایی که «زنان» سیاه را برای رفع امورات روزمره شان از خورد و خوراک تا «شهوت» هایشان «مالک» شدند. ارباب هایی که مردان سیاه را برای «همه چیزشان» صاحب شدند.... ارباب هایی که «انسان» ها را ....

در این کتابِ «داستان وار» آدم ها و شخصیت ها مثلاً دارند زندگی میکنند. اسیر می شوند. شلاق می خورند. خریده می شوند . فروخته می شوند. ناگزیر به تجاوز می شوند. باردار می شوند. بچه هایشان فروخته می شود. مجبور می شوند سر مزرعه ها بدون آنکه خدایی ناکرده وقفه ای در کارشان اتفاق بیفتد بچه هایشان را شیر بدهند تا بعداً کارگرهای خوبی برای ارباب هایشان بشود و ....

ریشه ها را «علیرضا فرهمند» ترجمه کرده است. آن هم با حق کپی رایت ی که از خود آقای هیلی گرفته است. آن هم به حُکمِ اخلاق. و بعد انتشارات امیرکبیر منتشرش کرده است.


ریشه ها نه تاریخ است ، نه سرگذشت و نه ...

. بلکه روایت واقعی از پایه های حکومتی است که ادعاهای دیگری دارند. 

خواند ریشه ها نه فقط از باب اینکه ما روایت گذشته را بدانیم واجب است ، بلکه عبرتی است برای برچیدن دامن از دام هایی که با گذشت زمان رنگ و لعاب عوض خواهند کرد.

و حتی نهادینه کردن «نفرت» ی عقلانی و عاطفی از «دشمنی» که ذاتش بر «خود برتر بینی» است. 



یک معرفی جامع در سایت مشرق نیوز: کلیک کنید


جهت تهیه کتاب  به مراکز فروش شبکه ی مراکز توزیع محصولات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی 


یا در شیراز در خواست خود را به شماره 30008475 پیامک کنید

یا :

http://amirkabir.net/


....

* الان سیاهانى که در آمریکا هستند، از نسل آنهایند. چند قرن آمریکایىها این فشار عجیب را آوردند که [در این زمینه] کتابها نوشتهاند که این کتاب "ریشهها" کتاب مغتنمى است براى نشان دادن گوشهاى از این فجایع. انسانِ امروز چطور میتواند اینها را فراموش کند؟ با همهى این حرفها هنوز هم در آمریکا بین سیاه و سفید تبعیض هست.                دیدار رهبر انقلاب با بسیجیان 29/8/92


**ازبس درباره این مساله مهم (کتابخوانی) گفته ام وبه من هم گفته نشده که چه قدراثردارد،حقیقتا وقتی میخواهم باردیگراین مساله رابیان کنم،دچارتردید میشوم که این دیگرجزوگفتارلغونباشد! من نمیدانم واقعااین تکرار،اثرکرده،یانکرده است; شمابایدآنرابگویید. واقعا آماری بگیرید،ببینیم کتابخوانی چهقدررشد میکند. بیایید کاری کنیدکه مردم کتابخوان بشوند. دردنیا «کتاب جیبی » اساسا برای این به وجودآمد که مردم کتاب خوان بشوند; یعنی کتاب رادرجیبشان بگذارندومثلاهنگامی که به قطارزیرزمینی یا اتوبوس سوارمیشوند،آنرابازکنندوبخوانند. این کاری است که اگر باب شود،بسیاری ازوقتهای مرده،زنده خواهد شد.      مقام معظم رهبری


۳ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ آذر ۹۲ ، ۱۱:۴۲
سید مهدی موحد
هو المحبوب

تعدادی از طراحی هایی که قبلا استفاده می کردیم :
هرچند ساده هستند و بی پیرایه اما مدتها تزئین کننده نمایشگاه های ما بود. خیلی وقت ها هم برای مجموعه ها با آرم خودشون تحویل می دادیم.
فایل ها برای پلات و بنر در ابعاد کوچک بودند... جهت دریافت تک تک فایل ها روی اونها کلیک کنید یا برای دانلود همه فایل ها به انتهای مطلب مراجعه کنید


 


   



     


   


  


  


   



   






۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۳۰ آبان ۹۲ ، ۱۰:۲۳
سید مهدی موحد